Het eerste weekje zit er bijna op.

Lieve allemaal,

Nadat ik terugkwam uit Australië en Nieuw-Zeeland zei ik: 'Ik wil weer gaan reizen'. Ik had the travel bug te pakken. Er gingen vijf jaar voorbij. In de tussentijd heb ik mijn bachelor pedagogiek behaald en verschillende tripjes gemaakt naar onder andere Helsinki, Parijs en Boedapest. Altijd is er toch iets blijven kriebelen om een grotere reis te maken. Na het een en ander uitgezocht te hebben, kwam ik uit bij Canada. Het land van de mooie natuur, de sneeuw en hoge bergen in de achtertuin. Omdat ik wel iets wilde doen met mijn opleiding koos ik ervoor om te gaan solliciteren als au pair. Intussen startte ik het proces voor een werkvergunning. Op een gegeven moment had ik een host familie gevonden. Nu was het wachten op mijn werkvergunning. 11 september kreeg ik (sneller dan verwacht) het nieuws dat mijn werkvergunning was goed gekeurd. Daarna ben ik alles in Ottersum en Amsterdam gaan regelen zoals mijn kamer opzeggen, afscheidsfeestje houden en iedereen nog zien voordat ik ging.

-2 november 2017-
2 november 2017 was het zo ver. Met een backpack, koffer en een rugzak reed ik met mama en Sam naar Schiphol. Van Sjuul had ik in de ochtend al afscheid genomen, omdat hij moest werken. Papa zag ik op het vliegveld, want hij kwam terug van Zuid-Afrika. De zenuwen begonnen nu toch wel echt te komen. Na het afscheid, dikke knuffels, traantjes en dikke smakkerds was het tijd om in het vliegtuig te stappen. Om 13:00 uur Nederlandse tijd vertrok het vliegtuig. Toen er nog een uurtje vliegen op de klok stond, raakte ik aan de praat met een meneer die langs mij zat. Hij was Canadees en vertelde mij over de stad. Ook ruilden we van plek zodat ik het uitzicht op Vancouver kon. Echter was het veel te bewolkt. En ja hoor toen het vliegtuig geland was, regende het pijpenstelen. De Canadese buurman zei dat ik niet zo'n al te goede dag had uitgekozen om naar Vancouver te komen.

Voordat ik Canada binnen mocht, moest ik eerst nog naar de immigratiedienst. Daar was ik toch wel erg zenuwachtig voor. Wat als ik het land niet binnenkwam. Tijdens het wachten raakte ik aan de praat met een koppel. En je raadt het vast al wel de man was Nederlands en de vrouw Canadees. Wat nog toevalliger was, was dat de man uit Venray kwam. Hoe klein is de wereld! Gelukkig ging alles goed bij de immigratie en mocht ik Canada in.

Ondertussen had de host familie al laten weten dat ze op het vliegveld waren. In de ontvangsthal stond de oudste dochter Philippa klaar met een bos bloemen en een bordje met mijn naam. Achter haar stond haar moeder met typische Canadese snacks (donut holes en warme chocolademelk van Tim Hortons).

Mijn host familie bestaat uit papa David, mama Julia, Harry, Philippa (ook wel Pippa), Isla en Angus (ook wel Gus).

Na alles ingeladen te hebben in de auto reden we naar het huis. Het huis bevindt zich in Noord Vancouver. Hoge bergen heb ik in de achtertuin. Daarna maakte ik kennis met de andere kinderen. Ik kreeg een rondleiding door het huis en zag mijn kamer voor het eerst. De oudste dochter had deze helemaal opgeknapt voor mij. Daarna ben ik mijn spullen uit gaan pakken. Vervolgens heb ik met mijn host moeder en de kinderen taco's gegeten.

-3 november 2017-
De volgende ochtend heb ik samen met Julia de ochtend gedaan: samen met de kinderen hun lunches gemaakt en ze naar school gebracht. De oudste kinderen, Harry en Philippa, gaan zelf naar scholen en de jongste kinderen, Isla en Angus, breng ik naar school. Daarna ging Julia werken. Voor de rest was vrijdag best rustig. Ook heb ik Nana en Papa ontmoet (opa Tony en oma Maureen). 's Avonds was het tijd voor family diner. Samen met opa, opa, de kinderen en Julia zijn wij uit gaan eten bij Earls Kitchen and Bar. Het gaf mij het idee dat ik in een Amerikaans restaurant beland was. De uitstraling, de manier van bedienen en het menu.

-4 november 2017-
Zaterdag werd ik in het soort van diepe gegooid. De host familie, behalve de meisjes, gingen naar New York. David was al in New York voor een zakenreis en Harry ging daar meedoen aan een debatwedstrijd. Ik bleef alleen achter met Philippa en Isla. Gelukkig waren opa en oma er ook om te helpen. Zaterdag hadden de meiden dansen en roeien. Overdag heeft oma mij verschillende plekken laten zien in North Vancouver, zodat ik weet waar alles is. ’s Avonds at ik met ze de restjes van donderdag. Daarna deden de meiden lekker hun eigen ding.

-5 november 2017-
Zondag heb ik voor het eerst gereden in Canada. Samen met de ladies naar Park Royal Mall geweest. Hier hebben we even geshopt. Isla wilde slijm gaan maken. Nadat ze alle spullen had gekocht, hebben nog even lekker Frappuccino’s en Chai Lattes gedronken. Eenmaal thuis ging Isla aan de slag. Haar slijm was goed gelukt. Lekker slimy brrrr.

-6 november 2017-
Maandag hadden Isla en Philippa vrij. Samen met oma zijn we naar Downtown Vancouver gereden om naar de winkel Dressew Supply te gaan. Hier hadden ze super veel stoffen, knopen en ritsen in allerlei soorten en maten. Ik had nog nooit zoveel naaispullen bij elkaar gezien. Philippa is de creatieveling van familie. Zij maakt zelf kussenslopen, decoreert kamers en andere kunstwerken. Dressew is haar winkel en zij kwam dan ook met de meeste aankopen thuis. Eenmaal thuis ging Philippa aan de slag om een kussensloop te maken. Haar kussensloop was mooi geworden. ’s Avonds hebben we gegeten, maakten de meiden huiswerk en voordat ik het wist was de dag weer om.

-7 november 2017-
Vandaag moesten Isla en Phillipa naar school. Eerst lunch gemaakt, omgekleed en ontbijt gegeten. Ik stond op het punt om Isla weg te brengen toen Phillipa belde dat ze haar telefoon en Engels boek was vergeten. Niet zo handig van haar. Ze vroeg of ik het wilde brengen. Nu ben ik niet de beroerdste om dat te doen. We spraken af dat ik het naar haar school kwam brengen, nadat ik Isla naar school had gebracht. Dat vond Philippa goed. Toen ik Isla naar school had gebracht en de spullen af had gegeven bij Philippa ben ik lekker gaan shoppen bij Park Royal Mall. Een jas, bergschoenen en telefoonabonnement zijn helaas nog niet gelukt maar een nieuwe lippenstift en sportschoenen wel.

Ik ga maar eens stoppen want ik moet Isla ophalen op school. Vanavond hebben beide meiden dansen en samen met oma breng ik ze weg. Donderdag komen Julia en Angus weer terug en dan hoop ik meer dingen in Vancouver te gaan zien.

Tot snel!
Liefs, Suzan