Een adembenemende trip naar the Canadian Rockies

Lieve allemaal,

Wow, nog steeds heerlijk aan het nageniet van deze prachtige reis. Ik heb zoveel mooie meren, dieren en bergen gezien. Dit was voor mij een van de redenen waarom ik naar het westen van Canada wilde gaan. Het is niet mogelijk om al deze prachtige plekken vast te leggen op foto. Je moet het gewoon met je eigen ogen zien. Ik zal jullie vertellen wat ik gezien en gedaan heb tijdens mijn trip naar the Canadian Rockies.

-26 juli-
Een super vroege ochtend, want om 07:00 uur vertrekt de bus vanaf Waterfront naar the Canadian Rockies. Ik kan niet wachten om de prachtige natuur te zien. Als ik kom bij Waterfront zie ik een vrouw zitten met een grote backpack. Ik verwacht dat zij dezelfde tour als mij gaat doen. Met mijn koffertje en rugzak liep ik naar de vrouw toe en vroeg of zij ook zij de West Trek Tour ging doen. Ja, zij gaat ook de tour naar the Canadian Rockies doen. We raakten aan de praat. Voordat we het wisten, was de bus gearriveerd. Aan het einde van het gesprek leerde ik haar naam kennen: Karen uit Coventry, Engeland. Bij de bus stonden al veel mensen te wachten. Het viel me op dat het merendeel Aziatisch is. Gedurende de trip leerde ik dat het Japanners en Thailandse waren. Niet veel later liet onze reisleidster ons weten dat we de bus in konden. In de bus stelde onze reisleidster zichzelf voor. Haar naam van Andréa en ze kwam uit Brazilië. Ze vertelde dat wij haar eerste tourgroep waren. Voorheen werkte ze op het kantoor van West Trek. Daarna werden de huisregels verteld en daarna gingen we op pad. Onze eerste stop was het stadje Hope. Hier hadden we de tijd voor een plaspauze en een fotosessie. Toen reden we door naar Kamloops in grotere stad Kamloops. In deze stad stopten bij een shopping mall we voor lunch. Ik koos ervoor om stir fry te eten. Tijdens de lunch maakte ik kennis met Keiko, een meisje uit Japan. Zij studeerde een maand in Vancouver. Het was een leuk en gezellig gesprek en lunchtijd vloog om. Onze trip werd vervolgd naar de Spahats Falls. Om bij de Spahats Falls te komen, moesten we eerst een kleine hike doen. Natuurlijk kon een fotosessie niet ontbreken. De waterval zag er mooi uit. Het was ook weer lekker om even de benen te strekken. Andréa had onderweg al aangegeven dat we vandaag veel in de bus zouden zitten en veel kilometers zouden maken. Na deze stop reden we door naar Valemount. Een stad, die nog steeds in British Columbia ligt maar ook heel dichtbij de provincie Alberta ligt. In Valemount sliepen we in een motel en ik deelde de kamer met Karen, Yuri (een Japans meisje) en Johanna (een Braziliaans meisje). Voordat we gingen eten, heb ik met Karen nog even rondgelopen door Valemount. Ik genoot van het uitzicht en heb weer verschillende foto’s gemaakt. Tegen zevenen was het tijd om te gaan eten. Op het menu stond Chinese. Goed te doen en ik heb mijn buikje rond gegeten. Na het eten konden hockey spelen en chillen bij het kampvuur. Samen met Andréa heb ik een potje gehockeyd en een paar potjes voetbal gespeeld. Lol Andréa was beter in voetbal dan ik. Eerst hadden we geen kampvuur want er werd ons verteld dat we er geen mochten maken vanwege de fire ban maar later bleek dat Valemount niet bij het gebied hoorde waar de fire ban gold. Nice een kampvuurtje en enkele drankje. Tegen middernacht ben ik gaan slapen.

-27 juli-
De volgende ochtend werden we vroeg verwacht bij de bus. Onze eerste stop was de supermarkt in Valemount voor ontbijt. Samen met Larissa (een Braziliaans meisje) en Andréa haalden we het ontbijt voor de groep. Onderweg peuzelden we lekker ons ontbijt en ondertussen vertelden Andréa ons over Mount Robson. Dit werd onze volgende stop. Toen ik de berg zag, dacht ik wat een immens natuurverschijnsel zeg! We hadden een heldere en zonnige dag, wat betekende dat we de top konden zien. Super mooi! De tweede stop van de dag was Jasper. Hier hadden we de tijd om rond te lopen, lunch te kopen en souvenirs te kopen. Ik kocht snel mijn lunch en daarna heb ik heerlijk rondgestruind. Onze trip werd vervolgd naar the Athabasca Falls. De falls hadden een aparte en prachtige kleur blauw: ijsblauw/grijs. Een gevalletje van moeilijk uit te leggen in woorden. Eigenlijk moet je het zien met je eigen ogen. Ook was er een super schattige pup met prachtige blauwe ogen. Ooh melted my heart. Daarna reden we door naar the Columbia Icefields met de beroemde Arthabasca Glacier. Ik had de Glacier Snowcoach geboekt. Wat betekende dat ik een snowcoach de glacier op ging. Een snowcoach is een immens grote truck/bus die over sneeuw en ijs kan rijden. Ook kan het hele steile hellingen op rijden. Dit heb ik mogen meemaken, want wij moesten een helling op en af van 50%. Boven op de glacier hadden we tijd om rond te wandelen, foto’s te maken en glacier water te drinken. Wow ik heb nog nooit zo’n puur water geproefd, yummy! Toen was het tijd om terug te gaan met de Snowcoach. Fun fact snowcoaches are massive and guess who drove ours? Juist, ja een vrouw. Echt super stoer! Onze bus trip werd vervolgd naar Peyto Lake. Onderweg vertelde Andréa ons allerlei weetjes over Peyto Lake. Een daarvan was, was dat de ontdekker Bill Peyto naar het meer ging om te ontspannen. Toen ik Peyto Lake zag, kon ik heel goed begrijpen dat Bill hier kon ontspannen. Wat een prachtig mooi en adembenemend turquoise kleur had het meer. Ik kreeg gewoon kippenvel. Zo mooi! Daarna reden we door naar de laatste stop van de dag. Dit was Bow Lake. Bow Lake is een glacier lake en het dat betekent dat het water erg koud is. Nou dat heb ik zeker geweten. Samen met Andréa en andere mensen van de groep hebben we een duik genomen in Bow Lake. Ooh mijn god zooooo koud! Ik was nog nooit zo blij met een handdoek. Nadat we de duik hadden gedaan, liet Andréa ons raden hoe koud het was. Een van de jongens raadde 5 graden Celsius en dat was goed. Brrrrr mega koud dus. Ik heb me zelfs verwond aan mijn knie, omdat ik door koud graag snel uit het water wilde en schaafde mijn knie over de bodem van het meer. Lol een aandenken aan deze super toffe ervaring hahaha. Hierna reden we door naar Banff. Na het inchecken en mijn spullen gedropt te hebben, ben ik met Karen, Yuri en Johanna uit gaan eten bij The Spaghetti Factory. Na het eten gingen zij terug naar het hotel en ben ik drankjes gaan doen met Andréa en de andere mensen van de tour. De meeste lol had ik nog wel na het uitgaan. Andréa en ik liepen samen terug naar het hotel. Onderweg moest er natuurlijk gestopt worden bij de Mac voor nachtelijke snacks. Hier kwamen we iemand van onze groep tegen. Ik weet niet meer hoe hij heette maar wel dat hij uit Wales kwam en van die heerlijke droge humor had. Met zijn drieën liepen we gierend van het lachen naar het hotel.

-28 juli-
In alle vroegte vertrokken we vanuit Banff naar Two Jack Lake en Minnewanka Lake. Maar eerst werd er gestopt om ontbijt en lunch te halen. Onderweg zag ik voor het eerste een zwarte beer. Gelukkig zaten we in de bus en heb ik vanuit daar een paar prachtige plaatjes geschoten. Ook zagen we onderweg een vrouwtjesrendier. Wow die zijn groot zeg! Toen we bij de parkeerplaats van Minnewanka Lake kwamen aanrijden, spotten we een tweede zwarte beer. Toen we de bus uitstapten, kruiste de beer ons pad. Hij was echt super dichtbij. Dat bracht toch wel even mijn hartslag omhoog. Maar joh wat gaaf om te zien! Van de parkrangers mochten we niet meteen door lopen naar het meer. We moesten wachten totdat de beer naar het bos werd gedreven. Al met al duurde die zo’n vijftien minuten. Minnewanka Lake was voor de rest niet zo heel bijzonder om te zien. Vervolgens reden we door naar het beroemde Lake Louise. Ik keek er super erg naar uit om dit meer te bezoeken. Dit is een van de redenen waarom ik graag naar het westen van Canada wilden. Zo mooi blauw. Gewoon niet met woorden te beschrijven. Natuurlijk kon een fotoshoot niet ontbreken hahaha. Yoga-poses, normale poses en nog meer gekke poses. Ik had er de grootste schik. Daarna was het tijd voor de lunch. Dit was een all you can buffet stijl. Lekker weer mijn buikje rond gegeten. Met Karen ging ik samen de Lake Louise Gondola doen. Andréa en een andere West Tour gids joinden ons in de gondola. Tijdens ons ritje hoopten we grizzly beren te spotten. Helaas was het geluk niet aan onze zijde. Boven op de berg hadden we een goed uitzicht op Lake Louise. Na een korte wandeling en enkele foto’s gemaakt te hebben, was het tijd om terug te gaan naar de bus. Alleen hadden we pech toen we vooraan in de rij van de gondola stonden. De gondola ging niet meer naar beneden vanwege technische problemen. Ik kreeg zo waar een interne paniekaanval. Wat als we de bus zouden missen, dan moesten flink wat centen dokken voor een taxi. Een meevaller was dat onze reisgids Andréa en andere mensen van onze groep ook vastzaten in de gondola. Het merendeel kwam dus veel te laat aan bij de bus. Wel balen nu hadden we minder tijd bij Lake Moraine en Lake Emerald. Of ja, onze reisleider Andréa koos ervoor om langer bij Lake Moraine door te brengen en minder lang bij Lake Emerald. Achteraf gezien ben ik heel blij dat ze deze keuze heeft gemaakt, want Lake Moraine was veel te mooi. Ook weer zo’n prachtige turquoise kleur. By far my favourite one! Onze laatste stop was Emerald Lake. Eigenlijk wilde ik hier gaan kayakken maar om nu voor twintig minuten $70 te gaan betalen, nope mij niet gezien. In plaats daarvan heb ik heerlijk pootje gebaden en een wandelingetje gemaakt. Emerald Lake heeft als enige van de lakes, die we bezocht hebben, meer een groene kleur. Meer een emerald kleur. Lol vandaar ook de naam Emerald Lake. Hierna reden we door naar Golden, waar we zouden gaan slapen in echte Moutain Cabins. Je kent het wel van die berghutten. De vrijwilligers heetten ons een warm welkom. Toen hoorde ik al een bekend accent. Ik hoor jullie al raden: Australisch, Nieuw-Zeelands, Duits, Nederlands. Juist ja, Nederlands. Nadat ik mijn spullen had gedumpt, ging ik het terrein verkennen. Bij de ‘incheckbalie’ zag ik de Nederlandse meiden. In het Engels vroeg ik waar ze vandaan kwamen en hoe toevallig ze kwamen uit Nederland. Ik praatte in het Nederlands terug. Hahaha de verbazing op hun gezicht toen ik Nederlands sprak priceless. De meiden vertelden me dat ze aan het rondreizen waren door Canada en dat ze nu hier als vrijwilliger werkten in ruil voor een slaapplek. Grappig hoe klein de wereld opeens is als je weer eens mede landgenoten tegenkomt. Vervolgens ben nog verder op verkenningstocht gegaan. Ik eindigde bij de keuken. Hier raakte ik aan de praat met een Argentijnse vrouw. Zij was samen met haar vriend aan het fietsen door British Columbia en Alberta. Prachtig om te horen hoe gepassioneerd zij hierover sprak. ’s Avonds hadden een lekkere BBQ. Om te bepalen wie er als eerst mocht eten, werd er een hoelahoep dance off gehouden. Ik offerde mij op samen met Thamara (Braziliaans). Ik dacht echt dat ik niet zou gaan winnen, want joh de Braziliaanse meiden in onze groep hadden dans-skills waar je u tegen zegt. Dat had ik gisteren wel gezien tijdens de pub-avond. Ik won zo waar en mocht tien andere mensen uitkiezen om mij te joinen. Na het eten vond ik een super relaxe plek om over mijn after dinner dip te komen. Wow wat een prachtig uitzicht. Karen en de man uit Wales zaten er al. We gepraat en gelachen over van alles en nog wat onder het genot van cider en Gin & Tonics. Toen het donker begon te worden, ben ik teruglopen naar de keuken. Hier waren Luis (Mexicaanse jongen), de Braziliaanse meiden en Andréa spelletjes aan het spelen. Lol natuurlijk was er ook drank involved. Flip the cup was het grootste succes. Ik zat in een team met Luis, Axel en Romain (Franse jongens, die eigenlijk nog niet de legale drinkleeftijd hadden in British Columbia). Ik heb me kapotgelachen om hoe fanatiek we waren. Niet dat we alles wonnen ofzo. Hahaha wij waren niet het meeste stuntelige team. Dat waren de Japanners. Bij hen tikten de alcohol sneller aan dan bij de andere mensen in onze groep. Dit zag er hilarisch uit. Na enkele rondes ben ik gestopt en heb ik nog buiten gechillt met Andréa, de Franse jongens, de man uit Wales, de Braziliaanse meiden en twee of drie Japanners. Dit was erg gezellig met een drankje en muziekje in de bergen. Super chill, wat wil een mens nog meer.

-29 juli-
Oef mijn hoofd voelde niet zoals het normaal voelde. Misschien een katertje? Eerst maar even een ontbijtje naar binnen werken. Wie weet helpt dat en dat deed het. Na het ontbijt heb ik mijn spullen gepakt en was het tijd om te vertrekken richting Vancouver. Ik merkte dat ik toch wel erg moe was en heb dan ook veel geslapen. Onze eerste stop was Last Spike. Hier werd de laatste treinrails gelegd van the Canadian Pacific Railway. Er was een wagon, een muurschildering en gedenkstenen. Niet heel interessant als je mij vraagt. Vervolgens reden we verder naar Kamloops voor lunch. Dit was dezelfde mall waar we de eerste dag naar toe gingen. Ik had super zin in fastfood dus werd het een chickenburger en yam fries voor mij. Na deze lunchstop hadden we een lange rit voor de boeg naar Vancouver. Ik heb weer erg veel geslapen. Onderweg hebben we nog spelletjes gedaan. Ook zagen we treurige ongeval. Hierdoor kwamen in de file. Dat hoort er ook bij. Tegen zevenen kwamen we weer aan bij Waterfront. Na van alle reisgenoten afscheid genomen te hebben, was het tijd om weer terug te reizen naar the North Shore.

-30 juli-
Yippie een beetje uit kunnen slapen, heerlijk! Vandaag had ik met Max afgesproken voor lunch bij Quinzos. Dit is een soort Subway maar dan beter. Ook neem ik afscheid van hem. Hij gaat een trip naar the States maken en daarna terug naar Chili. ’s Middags heb ik nog even twee uurtjes gewerkt. ’s Avonds had ik met Marine en haar vriend Louis afgesproken om naar FlyOver Canada te gaan. Voor Marine en mij was dit beide een bucket list item. Het is een vlieg-simulator waarbij je over Canada vliegt en het duurt zo’n 20 minuten. Ik vond het prachtig om de verschillende landschappen te zien. Daarna hebben we heerlijk uitgegeten bij The Flying Pig in Gastown. Ik had heerlijke mosselen met frietjes. Yummy! We hebben ook gezellig gekletst. Marine had me al veel verteld over Louis maar nu had ik ook een gezicht bij de naam. Super leuk Marine en haar host-familie verhuizen naar Vancouver in September. Nu kan ik haar vaker zien.

-31 juli-
Een van de laatste keren om uit te slapen door de week, want morgen komen David en de meiden en de jongste weer terug van hun roadtrip. Vandaag stond weer in het teken van afscheid nemen. Dit keer van Sarah. Zij gaat eerst naar haar vriend in San Francisco en dan terug naar Australië. Erg jammer ons Pemberton Heights au pairs clubje wordt steeds kleiner. Alleen Alice en ik zijn nog over. Bij de Cornerstone hadden we afgesproken voor een kopje thee. Ook ontmoette ik Sophie, de tijdelijke vervanger van Sina. Zij is Amerikaans en ze leek me een aardig persoon. Tegen het middaguur ben in naar Squamish gereden voor een hike bij Alice Lake. Deze hike heet The Four Lakes Trail. Je komt langs Alice Lake, Edith Lake, Fawn Lake en Stump Lake. Even lekker uitwaaien en mijn hoofd leegmaken. Na de hike ben ik naar mijn vaste stam brouwerij gegaan: Backcountry Brewhouse and Pizza. Een heerlijke pizza met ham en arugula. Een koude cola mag ook niet ontbreken. In de avond heb ik nog twee uurtjes gewerkt en daarna ben ik heerlijk gaan slapen.

Kortom, een paar volle dagen. Maar wow wat heb ik genoten van de prachtige trip naar the Canadian Rockies. Zo’n mooi natuurschoon heb ik nog nooit in mijn leven gezien. Ik kreeg zo waar kippenvel. Moraine Lake en Peyto Lake zijn mijn favorieten. Wat de tour ook erg leuk maakte, was onze reisleidster Andréa. Ze kletste met iedereen en zorgde ervoor dat alles soepel verliep. Langzaam gaan steeds meer vriendinnen en vrienden van mij vertrekken en dat merk ik toch wel. Nog niet iedereen is weg maar ik denk dat na augustus wel iedereen weg is van mijn vriendinnetjes. Ik houd jullie op de hoogte.

Tot een volgende keer!

Liefs,
Suzan