Summer is finally here!

Lieve allemaal,

Yeah summer is finally here! Lekker zonnen, hiken, ijsjes eten en terrasjes pakken. Ik word er helemaal vrolijk van. Het wordt ook wel weer tijd om een kleurtje op te bouwen. Ik ben toch nog wel licht voor mijn doen. Niet dat jullie dat zullen geloven ofzo hahaha.

-18 juni-
In de ochtend gewerkt. Daarna eerst even heel veel weekend was gedaan. Vervolgens in het zonnetje mijn kleurtje bijgewerkt onder het genot van een lekker koud watertje en een boekje. ’s Middags gewerkt. Dit was lekker rustig. Het dansen van de kinderen is afgelopen dus nu hoef ik ze niet meer weg te brengen of op te halen. ’s Avonds heb ik easy dinner gedaan met spaghetti bolognese.

-19 juni-
Nog een rustig dagje gewerkt en meer was gedaan. ’s Avonds zou ik met de andere au pairs naar de film The Incrdibles gaan in Port Moody. Helaas ging het niet door voor mij. Traffic was really really bad. Om naar Part Moody te komen moet ik een brug (the Second Narrow Bridge) over steken. Als er een ongeluk gebeurt, staat alles vast. Met geen mogelijkheid kun je dan van de brug af. Er is nog wel een andere manier om naar Port Moody te komen via the Lions Gate Brigde. Deze stond ook helemaal vast en hierdoor lukte het mij niet meer om voor zeven uur bij de film te komen. Ik vond zeker jammer. Ik had me er op verheugd om de meiden weer te zien en bij te kletsen. Ik wilde wel graag er op uit en besloot om naar Capilano River Regional Park te gaan om de Cleveland Dam te bekijken. Uiteindelijk heb ik heerlijk genoten van de wandeling en de heerlijke avondzon.

-20 juni-
In ochtend heb ik gewerkt. Nadat ik de kinderen naar school had gebracht, heb ik nog lekker gezellig met Sina gekletst. In de loop van de tijd is het een vaste prik geworden om bijkletsen met Sina. Vaak joinen Sarah en Alice ons. Dan praten we over onze host families en de plannen die we hebben voor de komende dagen. ’s Avonds na het werken, ben ik naar The Incredibles geweest en heb genoten van de film.

-21 juni-
Het was een rustige dag voor mij vandaag. Eerst gewerkt, tussendoor van de zon genoten en daarna weer gewerkt. Na het werk ben ik met Katie en Nicolla naar The Shameful Tiki Room geweest. Dit is een cocktailbar met een Polynesische thema. Veel beelden in de cocktailbar lijken op de Moai-beelden van Paaseiland. Bovendien is het erg donker in de bar. Er zijn geen ramen te vinden. Elke keer als mensen de Mystery Bowl of de Volcano Bowl bestelden dan hoorden we een bong en riepen de serveerders enkele keren Mystery Bowl of Volcano Bowl. Onder het genot van verschillende cocktails en nachos hebben we gepraat over onze host families en plannen gemaakt voor de Okanagan Valley. Zeker een geslaagd avondje!

-22 juni-
Na het anderhalf uurtje gewerkt te hebben in de ochtend, ben ik naar Buntzen Lake gereden. Eerst heb ik lekker genoten van het uitzicht en een paar foto’s gemaakt. Vervolgens heb ik the Buntzen Lake Trail gelopen. Dit is een hike van 10km en duurt 3.5 uur. The elevation gain is 110 meter. Lekker weer even de beentjes gestrekt. Ik heb heerlijk genoten van de omgeving en de rust. Na de hike heb ik nog even lekker uitgerust bij een picknicktafel en toen werd ik gefacetimed door mama en papa. We hebben een heerlijk uurtje vol gekletst voordat ik weer terugreed naar North Vancouver.

-23 juni-
Zaterdag, jippie!!! Vandaag heb ik met de verschillende au pairs afgesproken om te meeten in Port Moody. Super chill vandaag had Kate de auto en kon ik met haar meerijden. Ook gingen er andere au pairs vanuit North Vancouver mee: de Engelse Georgia en Laura. Met zijn vieren reden we naar Gabi and Jules Cafe. Emma en Nicolla waren er ook. Leuk nog twee bekende gezichten! De andere meiden: Karen (Schots), Yovin (Indonesisch), Gillian (Iers) en nog een Italiaans meisje waarvan ik de naam niet meer weet kende ik nog niet. Ik vond het erg gezellig om ze te leren kennen. Na een ice tea gedronken te hebben, vervolgden we onze tour naar Rocky Point Park. We konden het niet laten om een ijsje te scoren bij Rocky Point Ice cream. Ook hebben nog even de pier bekeken. Sommige meiden besloten om naar huis te gaan. Andere te gaan wandelen en Kate, Emma, Georgia, Laura en ik besloten om naar The Yellow Dog Brewery te gaan. Hier hebben we heerlijk biertjes gedronken en Cards of Humanity gespeeld. Inmiddels was het alweer tijd voor avondeten. Wij kozen ervoor om te gaan eten bij Brew Street Pub. De service viel echter zwaar tegen. Mijn gerecht was de serveerster helemaal vergeten en bij de andere gerechten had ze verschillende fouten gemaakt. Het enige voordeel was dat ik een gratis maaltijd had gekregen. Lol dit geld kon ik ’s avonds weer uitgeven toen ik met Katie en Nicolla naar The Cactus Club en The Lamplighter ging. Met Katie en Nicolla gingen we eerst drankjes doen bij The Cactus Club. Katie had een giftcard van haar host family gekregen en trakteerden ons op drankjes. Daarna gingen we een dansje doen bij The Lamplighter. Wat hebben we een lol gehad. Voordat ik het wist, was het weer een latertje hahaha.

-24 juni-
Eerst even lekker uitgeslapen vandaag, yay! ’s Middags had ik met Georgia afgesproken om naar het Internationale Jazz Festival te gaan. Georgia nam haar host kind met haar mee. Hij houdt namelijk erg van muziek. We hebben heerlijk mee gewiegd op de muziek. Ook hebben we onszelf getrakteerd op een s’more. Dit zijn twee biscuitjes met daar tussenin een marshmallow van de barbecue en twee blokjes chocolade. Het is lastig te beschrijven maar het is echt super lekker en super zoet. ’s Avonds ben ik met Kate wezen uiteten bij The Dark Table. Dit restaurant stond al een tijdje op mijn bucketlist en vandaag kon ik hem afstrepen. Jullie zullen je wel afvragen waarom staat dit restaurant op Suzans bucketlist? Nou, ik zal jullie vertellen waarom. In dit restaurant kun je niet zien wat je eet, wat je drinkt of hoe het restaurant eruitziet. Het is namelijk super donker binnen. Voordat je naar binnen gaat, mag je je een drankje en een hoofdgerecht kiezen. Het voorgerecht en dessert zijn een verrassing. Vervolgens word je naar binnen begeleid door een serveerder of serveerster die blind is of nog maar een bepaald aantal procent kan zien. Hij of zij zal je helpen om je bestek, glas of servet te vinden. Ook beantwoorden zij al je vragen. De serveerders en serveersters zullen je ook vragen wat je denkt gegeten te hebben. Onze serveerster was Rosie. Zij was niet helemaal blind, maar had nog maar iets van 40% zicht. Het grappige was dat ze erg scherpe opmerkingen had. Kate en ik wisten ons voorgerecht en dessert vrij goed te raden. Ook heb ik heerlijk gegeten. Toen er betaald moest worden, was er natuurlijk wel licht anders kon je niet pinnen. Dit werd wel in een aparte ruimte gedaan. Toen we weer buiten waren, moesten Kate en ik wel weer even wennen aan het licht hahaha. Het was echt een topervaring en ik heb genoten. Ik vond dat smaken in het donker intenser waren dan in het licht. Blijkbaar ben ik dus wel iemand die met haar ogen eet.
Kortom, een rustige week gehad. Het weekend was echt super leuk. Ik heb weer nieuwe mensen ontmoet en weer nieuwe ervaringen opgedaan. Op naar de rest van de zomer voor meer leuke ervaringen!

Tot een volgende keer!

Liefs,
Suzan