Vancouver Island here we come! (Part 2)

Lieve allemaal,

Zoals jullie in het vorige verslag hebben kunnen lezen, zijn Suus en ik op Vancouver Island een road trip aan het doen. In Nanaimo zijn we begonnen. Toen zijn we naar het noorden (Port Hardy), het oosten (Campbell River) en het westen (Tofino) gereden. Suus en ik zijn geëindigd in het zuiden. We verblijven op dit moment in een hostel in de ‘grootste’ stad van Vancouver Island. Wanneer we terug komen van onze road trip hebben we nog een paar dagen om Vancouver en omstreken te ontdekken. In dit verslag vertel ik jullie er meer over.

-24 oktober-
Ooh nog maar twee dagen en dat zit onze road trip er op :(. Gisteren hebben we besproken wat gaan doen. Het wordt beach hoppen, provincial parks bezoeken en de zalm-trek kijken. Eerst nog even ontbijten in het hostel. Hahaha het is een echt hostel-ontbijt. Niet veel later zitten we in de auto naar onze eerste stop: Botanical Beach. Het is zo’n kleine twee uur rijden. Ik heb mij verkeken op de afstand en zie dat de tank sneller dan gedacht leeg raakt. Wat gespannen zit ik in de auto en hoop ik dat we ergens kunnen tanken. Volgens de TomTom moeten we door een dorpje rijden voordat we bij Botanical Beach aankomen. Ik hoop heel erg dat we hier kunnen tanken. Niet veel later rijden we het kleine dorpje: Port Renfrew binnen. Yay we zien gelijk een tankstation! Oef wat een opluchting. Dit is ook nog een bijzondere gebeurtenis. Er wordt hier op de ouderwetse manier getankt. Er zijn oude pompen en een pompbediende tankt onze auto vol. Het lijkt er op dat hier niet vaak toeristen komen. De pompbediende bekijkt ons uitgebreid. Als we weer op weg zijn, stelt Suus voor om in Port Renfrew te gaan lunchen. Dat lijkt me een prima idee. Maar eerst naar Botanical Beach. Als we bij the parking lot aankomen zien we dat we the Botanical Loop Trail kunnen doen. Een mini hike van drie kilometer. Botanical Beach ligt op de helft van de route. Lekker even uitwaaien. Wanneer bij Botancal Beach arriveren, hebben we het strand helemaal voor onszelf. Hier genieten we van alle rust. Ik blijf mij verbazen over de zwarte stranden. Zo mooi! We maken de Trail af en rijden terug naar het dorpje. Ondertussen beginnen onze magen te knorren. Suus heeft een restaurantje gespot: Tomi’s Home Style Cooking. Op het menu zie we een leuke lunchdeal staan: burgers en een warm soepje. Oh my god hahaha als het eten wordt geserveerd, zien we de grote porties. De cheeseburgers zijn zo groot als onze handen. Het kost ons enige moeite de lunch op te eten. Met volle magen stappen we in de auto. De volgende stops zijn: Mystic Beach, China Beach en Second Beach. Hier hebben we ook de standen voor onszelf. Lekker genieten! Daarna rijden we door naar Sooke Potholes Provincial Park. Hier gaan we watervallen en potholes spotten. Potholes zijn zwemgaten omringt door rotsen. Vaak zijn ze vrij diep. Helaas kunnen we geen duik nemen. Daar is het te koud voor. Onze laatste stop is Goldstream Provincial Park. Hier schijn je de zalm-trek goed te kunnen spotten. I hope luck will be on our side today, fingers crossed. Niet veel later parkeren we de auto. Er is een rivier en ja hoor daar spotten we salmon. We zien ze tegen de stroom opzwemmen. Echt cool joh! Nu kan ik weer een item van mijn Canadian Bucketlist afstrepen. Daarna willen we nog een hike doen. Maar we komen niet heel ver want het pad is afgesloten. Er zijn beren gespot op de route. Dan maar een kleine loop. We zien de lucht betrekken en hopen dat we droog bij de auto komen. Nice, wij blijven droog. Op de weg terug valt de regen uit de lucht. ’s Avonds denken we rustig aan te gaan doen. Niet is minder waar. We belanden bij Irish Times Pub. Wat leuk, er speelt een live bandje. Omdat we vanmiddag zo’n uber grote lunch hebben gehad, kiezen we nu voor wat fingers foods. Na het eten raken we aan de praat met een Canadees. We hebben het vooral over de verschillen in de zorg in Nederland en Canada. Interessant gesprek vind ik het. Hihihi, weer worden we op drankjes getrakteerd. Tegen middernacht beginnen onze ogen zwaarder te worden. Dit is onze que om naar het hostel terug te keren.

-25 oktober-
Het is onze laatste volle dag op Vancouver Island. We gaan nog een laatste hike doen. Ook mag een sightseeing in Victoria niet ontbreken. Eerst even omkleden en ontbijten. Daarna spullen pakken en hop de auto in. Het is ongeveer een uurtje rijden naar het startpunt van de hike. We gaan Old Baldy Mountain beklimmen. Wat deze hike bijzonder maakt, is dat er op de top een schommel staat. Schommelen met een prachtig uitzicht, wat willen we nog meer? Als we aankomen bij het startpunt valt het ons op dat de route niet duidelijk staat aangegeven. ‘Dit wordt interessant en een uitdaging’ zeg ik tegen Suus. We zijn net begonnen en ja hoor een massive steep climb. Lol, dit had ik niet verwacht. We zien onderweg geen route-aanwijzer en het pad is ook niet heel duidelijk. Dan zit er maar een ding op en dat is verder omhoog gaan. Langs zie ik de lucht grijzer worden en denk: please laat het niet gaan regenen. Ondertussen hiken we verder. De route wordt rotsachtiger. Ook krijgen we meer obstakels op ons pad zoals uitstekende boomwortels. Ik voel dat het begint te miezeren. Aah kak, maar we blijven nog door gaan. Niet veel later regent het echt. Al een paar keer merk ik dat sommige stukken pad erg glad zijn. Ik vraag me af of het verantwoord is om door te gaan. Ik wil wel echt graag de schommel zien maar ik wil ons ook niet in gevaar brengen. We stoppen onder een boom om te overleggen. Samen besluiten we om terug te keren naar de auto. Suus vindt ook dat we onze veiligheid voorop moeten zetten. Op de terugweg zijn we een paar keer genoodzaakt om op onze billen te gaan zitten, want het is te glad en te steil om staand verder te gaan. Met natte billen komen we aan bij de auto. Gelukkig hebben we regencapes om op te zitten. Verwarming aan en terug kachelen naar het hostel. Wel echt jammer dat we de schommel en het uitzicht niet hebben kunnen zien. Bij het hostel gaan we douchen en droge/warme kleren aan doen. Als de regen minder wordt, gaan we op pad voor een sightseeing through Victoria. We gaan naar de hoogste vrijstaande totempaal van de wereld. Ik moet wel even een stukje lopen om hele totempaal en Suus samen op de foto te krijgen. Yay, het is gelukt om beide op de foto te krijgen. Daarna lopen naar het Mile Zero monument. Dit punt markeert de start van de 8000 km Trans-Canada Highway. Een van de bekendste highways in Canada. Daarna lopen we verder naar Fisherman’s Wharf. Om hier de schattige gekleurde havenhuisjes te bewonderen. Vervolgens lopen we door naar de Legislative Assembly of British Columbia. Dit zijn de parlementsgebouwen van British Columbia. We sluiten onze sightseeing af in Chinatown. Hihihi, in vergelijking met Chinatown in Vancouver is deze best klein. Dat maakt het wel weer cozy. Niet veel later lopen we terug naar het hostel om bij te komen en spullen te dumpen. Ook zoeken we een restaurant op waar we gaan genieten van onze laatste avond op Vancouver Island. Het wordt the Local. Even make-uppen en klaar maken. Niet veel later zijn we bij the Local. Hier kletsen we gezellig wat af. We praten over al onze indrukken van de afgelopen dagen. Na het eten hebben nog zin om drankjes te gaan doen. We komen uit bij Darcy’s Pub. Hihihi, we krijgen het weer voor elkaar om gratis drankjes te scoren. Suus en ik hebben de grootste lol. Om 1 uur worden we Darcy’s uitgeveegd. Tipsy lopen we terug naar het hostel. In slaap vallen gebeurt vrij snel. Hihihi dit keer komt het sowieso door de drankjes.

-26 oktober-
Met een lichte kater worden we wakker. Een hostelontbijtje krijgen we op dit uur nog niet naar binnen. Eerst even een douche. Hopelijk helpt dat onze kater verlichten. Daarna pakken we heel rustig onze spullen in. Vervolgens checken we uit en leggen de spullen in de auto. Het is inmiddels 10:00 uur. Ooh ik krijg toch wel zin in ontbijt. Suus gelukkig ook. Verschillende keren zijn we al langs een ontbijttentje gelopen in de straat van het hostel. Het heet Shine Cafe. Ik stel voor om daar naar toe te gaan. Het ziet er namelijk gezellig uit. Ik ga voor Eggs Benedict en een smoothie. Suus bestelt een Breakfast en een thee. Het vettige eten doet me goed. Zo te zien Suus ook. Hierna pakken we de auto. Tijd om de auto terug te brengen naar het verhuurbedrijf. Als we er zijn, wordt de Chevrolet Malibu nog gecheckt. Gelukkig geen schade/deuken. Door het bedrijf worden met een busje afgezet bij de ferry. Dat is erg fijn. Dan hoeven niet zo te zuilen met onze backpacks. Ook wordt het een minder lang tripje dan met het openbaar vervoer. Als we bij de ferry aankomen, hoeven we niet heel lang meer te wachten om te boarden. De ferry naar Tsawassen duurt ongeveer een uur en drie kwartier. Dit keer blijven we vooral op onze plek om uit te rusten. Het duurt nog even voordat we in North Van aankomen. In Tsawwassen duurt het vrij lang voordat we een bus hebben. Het is drukker dan dat ik had gedacht. Ooh ja even vergeten dat het een vrijdag is. De skytrain valt weer mee. Maar de seabus is weer drukker. In de bus naar de familie Crerar ben ik helemaal klaar met het openvaar vervoer. Ik wil graag thuis zijn en op bed kunnen ploffen. ’s Avonds rond achten zijn we dan eindelijk weer terug bij the Crerar family. We leggen onze spullen op onze kamers, eten nog wat en praten bij met de familie. Vanavond liggen we vroeg in ons bed.

-27 oktober-
Vandaag is het verplicht uitslapen. Ja dat is zeker gelukt. Tijdens het ontbijt bespreken Suus en ik wat we gaan doen. Mijn voorstel is om de Sea to Summit Trail te doen. Een hike van 7,5 kilometer. Met een elavation gain van 915 meter. Ook krijgt Suus de prachtige Sea to Sky Highway te zien. Een van de mooiste highways van de wereld. De Subaru van David en Julia mogen we ook gebruiken. Chill! Even later zitten we in de auto. Nice de zon schijnt en het is helder zicht. We kunnen heerlijk genieten van de uitzichten. Als we de Gondola to the Sky aankomen, blijkt het redelijk druk te zijn. Het blijkt dat er een Halloween trick or treat is op de top van de berg. Gelukkig gaan de gezinnen met de Gondola. Wij gaan hiken en zullen niet veel last hebben van de drukte. Onderweg zien we Shannon Falls, prachtige watervallen. Halverwege is er een prachtig viewpoint. Hier kijken we uit op Howe Sound. Wow amazing! Na zo’n 3,5/4 uur komen we boven aan op de top. Hahaha ja nu merken we wel de drukte. Om ons heen zien we allemaal verklede kinderen. We nemen nog even een kijkje bij Suspension Bridge. Deze is ook weer erg cool om te zien. Daarna kopen we een ticket voor de gondola naar beneden. Dit spaart onze knieën hahaha. Het uitzicht in de gondola is prachtig. Ik heb weer een voldaan en trots gevoel dat ik ook deze hike heb voltooid. Ook wil ik Suus nog the Roxy laten zien. Hier heb ik toch wel veel leuke avonden gehad. In de auto stel ik het voor om uit te gaan in Vancouver. Suus vindt het prima om naar de Roxy te gaan. Ondanks dat het bijna Halloween is, ga ik er van uit dat het niet drukker is dan normaal. Wat ik me wel afvraag is of mensen verkleed zullen gaan naar de feesten. Ik ga ervan uit van niet. We maken even een tussenstop bij de liqour store voor alcoholische versnaperingen. Ook maken we een stop bij de supermarkt voor avondeten. ’s Avonds koken we, eten en drinken wijn. Daarna gaan we ons klaar maken. Nog meer wijntjes. Daarna pakken we de bus downtown. Als we bij the Roxy aankomen, is de rij al vrij lang. We besluiten het toch te proberen. We wachten en wachten. Dit had ik wel verwacht. Ondertussen raken we aan de praat met een groep jongens. We hebben de grootste lol met zijn alle. Inmiddels zijn we al een uur verder. Suus en ik hebben een spoedoverleg. Misschien toch maar een andere club? Mijn voorstel is om te gaan kijken bij Donnellan's Irish Pub. Daar heb ik ook leuke avonden gehad. We lopen er naar toe. Onderweg worden gestrikt door Doormen bij het Belmont Hotel. Een gezellig gesprek hebben we en krijgen een leuke aanbieding. Hahaha dan ga we daar naar binnen. Suus en ik hebben de grootste lol met zijn tweeën. We raken aan de praat met jongens in bananenpakken. We komen niet meer bij van het lachen. Alweer worden we op drankjes getrakteerd. We vermaken ons prima met deze gasten. Op een gegeven moment zijn we er klaar mee. Ik stel voor om toch nog even Donnellan's Irish Pub te proberen. Als we aan komen lopen, zie ik dat er geen rij staat. Yay! We kunnen gelijk doorlopen. Niet veel later zie ik Georgia en de andere Britten. Niet veel later staan we met zijn allen te feesten en drinken. We lachen en dansen wat af. Tegen een uurtje of twee/drie krijg ik zin in McDonalds. Nice Suus wil ook mee naar de Mccas. Niet veel later eet ik met een big tipsy smile kipnuggets en een euroknaller cheeseburger. Al lachend gaan we op zoek naar een taxi. Helaas vergaat het lachen ons snel. Door alle drukte duurt het eeuwen voordat we een taxi hebben gefixet. Ik word zelfs grumpy en annoyed. Terwijl Suus er helemaal niks aan kan doen. Wanneer we dan eindelijk een taxi hebben, ben ik heel blij als we terug zijn in North Van. Niet veel later liggen we in bed en vallen we gelijk in slaap.

-28 oktober-
Oi, ik voel dat ik een kater heb. Zo niet chill. Ik blijf nog even liggen. Blijkbaar ben ik weer in slaap gevallen, als ik mijn telefoon hoor. Suus heeft me geappt dat ze wakker is. Ik loop haar kamer. Als ik binnen loop, zie ik dat ze al gedoucht heeft. Ik bied Suus mijn excuses aan van gisteren van mijn gedrag bij het regelen van de taxi. Suus begrijpt het en accepteert mijn excuses. We lopen naar boven voor een ontbijt. Er is nog één ding wat Suus wil doen vandaag of ja twee dingen. Dit zijn het Vancouver Aquarium en souvenirs kopen. Het lijkt me een goed idee want het zijn geen intensieve activiteiten. Dat kan mijn hoofd wel aan. Oma Maureen is bij de familie. Ze biedt aan om ons weg te brengen en mee te lopen voor de tickets. Maureen heeft namelijk een abonnement. Wij kunnen dan met korting naar binnen. Hier zeggen we geen nee tegen. Even later zitten we met Maureen, Gus, Suus en ik in de auto op weg naar het aquarium. Als we de tickets hebben, bedanken we Maureen uitgebreid. Suus en ik slenteren heerlijk het aquarium rond. De sea otters blijven mijn favoriet. In de souvenirwinkel slaagt Suus voor haar ouders. Ik vind helaas niet wat ik zoek voor Sjuul en Sam. We lopen nog even de stad in. We blijven niet heel lang in de stad want we moeten beide nog onze tassen inpakken. ’s Avonds gaan we lekker sushi eten bij Hachi Hana. We bestellen verschillende sushi rolls, yummy! De sashimi van zalm mag niet ontbreken. Die is hier zo lekker. Met rond gegeten buiken gaan we weer naar huis. Onder het genot van een filmpje buiken we uit.

-29 oktober-
Het zijn de laatste uren van Suus bij mij in Canada. Vanmiddag vliegt ze om 16:45 terug naar Amsterdam. Raar om te beseffen dat ik op 1 november precies op dezelfde tijd terug zal vliegen. Wat ook apart is, is dat ik tegen Suus kan zeggen: ‘Tot over drie dagen’. We kunnen nog even rustig ontbijten en de laatste spullen pakken. Om 13:45 moeten we op het vliegveld zijn. Dat betekent dat we om 12:45 moeten wegrijden in North Van. Ook heb ik nog iets leuks vanavond op de planning staan. Ik ga met Cherry fancy uiteten. Echt heel leuk! Lekker op tutten en dressing up fancy smancy. In de ochtend neemt Suus afscheid van de familie. Wij hebben de ochtend nog even voor onszelf. Het is tijd om te gaan rijden. Zoals ik al had verwacht, staan we stil bij de Lionsgate Bridge. Idem dito Downtown. Het lukt ons om nog steeds op tijd te komen. Eerst inchecken zodat Suus niet al haar spullen hoeft mee te sjouwen. Daarna ga we lunchen. Dan is het tijd om echt afscheid te nemen. Een dikke knuffel en een safe flight! Tot over drie dagen hè Suus. Een lach en traan gaan gepaard met elkaar. Wat heb ik super genoten van deze tijd met Suus! Ik ben zooo blij en dankbaar dat ik deze road trip met haar gedaan heb. Hopelijk een volgende reis naar Azië samen, wie weet? Nog een laatste knuffel en dan is het tijd voor mij om terug te rijden. Ik wil liever niet in de spits rijden. Nog een laatste zwaai en dan zijn we uit elkaars zicht. Het terugrijden naar North Van gaat sneller dan dat ik had gedacht. Relax dan heb ik genoeg tijd om mij klaar te maken en de bus Downtown te pakken. Met chique make-up, een fancy jurk en hoge hakken zit ik in de bus. Ik heb het gevoel dat ik word aangekeken. Om 18:00 ben ik bij Glowbal en wacht ik op Cherry. Niet veel later is ze er. Lekker op zijn Cherries mogen de foto’s niet ontbreken. Als we het restaurant binnen lopen, kan ik maar één ding denken: wow wat gaaf! Niet veel later zitten we aan een flesje wijn. Cherry stelt voor om een seafood platter te kiezen als voorgerecht. Dat klinkt heerlijk! Daarna kiezen we twee hoofdgerechten die we delen. Ondertussen kletsen we wat af. Over wat we gaan doen in de toekomst en of we elkaar nog gaan meeten. Ook maakt Cherry nog een paar selfies van ons. Onze hoofdgerechten arriveren. Die zien er ook weer devine uit! We genieten met volle teugen. Als we alles op hebben, wil Cherry de rekening betalen. Wat een super lief gebaar! Dan is het tijd om afscheid te nemen. Ik geef haar een massive hug en een afscheidskaartje. Ik bedank haar voor alle leuke en gezellige momenten. Nog een laatste massive hug. Dan is het tijd om naar de bus te lopen. In de bus denk ik terug aan de eerste keer dat ik Cherry ontmoette. Toen was alles nog onwennig maar nu kletsen we wat af. Niet veel later ben ik weer in North Van en ga ik lekker slapen. Morgen is er weer een nieuwe dag.

Wat heb ik genoten van de road trip met Suus. We hebben de laatste dagen nog veel dingen gedaan in en rond Victoria. Helaas gooide het weer soms roet in het eten maar dat heeft de pret niet mogen drukken. We hebben echt gelachen. De dagen terug in Vancouver heb ik ook veel plezier en lol gehad. Het was raar om afscheid te nemen van haar omdat we zoveel tijd hebben doorgebracht. Aan de andere kant is het apart om te weten dat ik haar over drie dagen weer zien. Het uiteten met Cherry vond ik ook heel gezellig en lekker. Zo lief dat ze voor mij wilde betalen. Ik ga haar hartelijkheid missen. Hopelijk kan ik haar een keer Nederland laten zien. Al met al een zeer geslaagde week! Nog maar een paar dagen en dan vlieg ik terug naar Nederland. In mijn volgende verslag vertel ik er alles over.

Massive hug!

Liefs,
Suzan