Ben je al gewend?
Door: SuzanHendriks
Blijf op de hoogte en volg Suzan
30 Juni 2012 | Nederland, Ottersum
Lieve allemaal,
Vandaag ben ik precies een maand thuis. Echt heel raar moet ik zeggen. Ik zal jullie is even vertellen hoe mijn terugreis is verlopen en wat ik nu zo allemaal doe.
Dinsdag 29 mei was het zo ver. Ik vloog 's avonds terug rond een uur of 10/11. De hele dag liep ik met een verdrietig gevoel rond. Ik realiseerde me, ik wil nog niet naar huis. Het leven is hier zo chill. 's Morgens heb ik afscheid genomen van mijn collega's op de farm en we hebben ook nog een hele fotosessie gehouden. Dat was erg lachen. 's Middags ben ik voor het laatst naar Wanneroo gelopen. Hier heb ik me lekker laten verwennen. Eerst ging ik lekker lunchen en daarna heb ik manicure en een pedicure gedaan. Zo kon ik weer helemaal fris en fruitig naar Nederland terug.
Hoe later het werd, hoe meer verdrietig ik was om dit allemaal achter te moeten laten. Tijdens het avondeten heeft Trevor zijn gold nuggets nog laten zien. Echt vet om echt goud te zien. Het was ook heel mooi om te zien hoe enthousiast hij erover vertelde. Als verrassing had ik heb ook nog iets gegeven. Het was een hanger met een uilenafbeelding, want hij spaart vanalles met uilen erop. Dus vandaar... Hij vond het erg leuk en hij werd er ook even stil van.
Na het eten nog even alles nagecheckt en toen was het echt tijd om te gaan. Trevor bracht me weg naar het vliegveld. Bij het afscheid moest ik toch wel even slikken, want hij had zoveel voor mij gedaan.
Na het inchecken was het wachten op mijn vliegtuig. Om te tijd te doden had ik nog even gebeld met Joe. Dat was erg lachen. Zo vloog de tijd ook echt om. Na het bellen was het toch echt tijd om naar de gate te gaan. Na een elf uur durende vlucht kwam ik eindelijk in Dubai aan. Ik keek mijn ogen echt uit in de terminal. Allemaal dure winkels. Ik voelde me toch echt een arme backpacker haha. Ik moest hier drie uur wachten. Het was al twintig minuten lopen na de gate toe. Dus gelukkig hoefde ik nog maar twee uur en 40 minuten te wachten.
Eindelijk was het tijd om te boarden. Voor mijn gevoel duurde deze vlucht van 7 uur van Dubai naar Dusseldorf veel langer dan de eerste vlucht.
Het speelde ook wel mee dat ik niet meer kon wacht om iedereen te zien, natuurlijk.
Daarna ging het snel. Nou ja snel, eerst stond het vliegtuig niet goed geparkeerd en toen duurde mijn bagage ook nog is vet lang.
Een dikke 45 minuten later kwam ik dan de terminal uit lopen. Als eerst zag ik papa en toen mama en als grote verrassing Floor en toen Sam. Het was een heel emotioneel weerzien. Natuurlijk met de nodige tranen. Ik was zo blij om ze weer te zien.
In de auto zeiden Floor en mama dat Sjuul er niet bij kon zijn vanwege school en ook dat ik mijn vriendinnen en familie de dag erna maar beter kon uitnodigen. Zo kon ik rustig bijkomen enzo.
Na een anderhalf uurtje rijden was ik dan echt in Ottersum en daar daar stonden Sjuul en de rest van de familie. Dit was zo'n grote verrassing. Mama en Floor hadden me voor de gek gehouden, want zij wisten dit natuurlijk. Even later kwamen mijn vriendinnen en nog veel meer mensen. Echt een geweldige thuiskomst. Lekker veel gekletst en daarna was ik toch wel erg moe. Dank jullie wel hiervoor en Floor en mama jullie hebben me goed voor de gek gehouden hihi.
De meest gestelde vraag die ik heb gehoord is, ben je al gewend?
In het begin ben je nog bereid om uitgebreid te antwoorden maar dat wordt ook wel minder leuk na een tijdje. Dus nog een keer het antwoord hihi. Ik ben eigenlijk wel en niet gewend in Nederland. Gewend om dat ik weer helemaal in mijn oude ritme zit. Zo werk ik weer, ben ik voor mijn studie gaan wezen kijken en spreek ik weer met vriendinnen af en gaan we uit enzo. Ik vind het heel fijn om al mijn vriendinnen en familie weer om mij heen te hebben.
Niet gewend om dat alles in Nederland zo snel gaat en ik mis het gevoel van alles kunnen doen wat je leuk vind en in Nederland is alles klein. Australië en Nieuw Zeeland zijn heel erg groot en ze hebben ook een relaxe levensstijl. Als ik terug zou kunnen gaan, zou ik het zo doen.
Er beginnen al weer nieuwe ideeën te kriebelen voor de volgende reizen. Wie heeft er zin om over een paar jaar met mij mee te gaan reizen ^^?
Liefs vanuit het kleine Ottersum
Vandaag ben ik precies een maand thuis. Echt heel raar moet ik zeggen. Ik zal jullie is even vertellen hoe mijn terugreis is verlopen en wat ik nu zo allemaal doe.
Dinsdag 29 mei was het zo ver. Ik vloog 's avonds terug rond een uur of 10/11. De hele dag liep ik met een verdrietig gevoel rond. Ik realiseerde me, ik wil nog niet naar huis. Het leven is hier zo chill. 's Morgens heb ik afscheid genomen van mijn collega's op de farm en we hebben ook nog een hele fotosessie gehouden. Dat was erg lachen. 's Middags ben ik voor het laatst naar Wanneroo gelopen. Hier heb ik me lekker laten verwennen. Eerst ging ik lekker lunchen en daarna heb ik manicure en een pedicure gedaan. Zo kon ik weer helemaal fris en fruitig naar Nederland terug.
Hoe later het werd, hoe meer verdrietig ik was om dit allemaal achter te moeten laten. Tijdens het avondeten heeft Trevor zijn gold nuggets nog laten zien. Echt vet om echt goud te zien. Het was ook heel mooi om te zien hoe enthousiast hij erover vertelde. Als verrassing had ik heb ook nog iets gegeven. Het was een hanger met een uilenafbeelding, want hij spaart vanalles met uilen erop. Dus vandaar... Hij vond het erg leuk en hij werd er ook even stil van.
Na het eten nog even alles nagecheckt en toen was het echt tijd om te gaan. Trevor bracht me weg naar het vliegveld. Bij het afscheid moest ik toch wel even slikken, want hij had zoveel voor mij gedaan.
Na het inchecken was het wachten op mijn vliegtuig. Om te tijd te doden had ik nog even gebeld met Joe. Dat was erg lachen. Zo vloog de tijd ook echt om. Na het bellen was het toch echt tijd om naar de gate te gaan. Na een elf uur durende vlucht kwam ik eindelijk in Dubai aan. Ik keek mijn ogen echt uit in de terminal. Allemaal dure winkels. Ik voelde me toch echt een arme backpacker haha. Ik moest hier drie uur wachten. Het was al twintig minuten lopen na de gate toe. Dus gelukkig hoefde ik nog maar twee uur en 40 minuten te wachten.
Eindelijk was het tijd om te boarden. Voor mijn gevoel duurde deze vlucht van 7 uur van Dubai naar Dusseldorf veel langer dan de eerste vlucht.
Het speelde ook wel mee dat ik niet meer kon wacht om iedereen te zien, natuurlijk.
Daarna ging het snel. Nou ja snel, eerst stond het vliegtuig niet goed geparkeerd en toen duurde mijn bagage ook nog is vet lang.
Een dikke 45 minuten later kwam ik dan de terminal uit lopen. Als eerst zag ik papa en toen mama en als grote verrassing Floor en toen Sam. Het was een heel emotioneel weerzien. Natuurlijk met de nodige tranen. Ik was zo blij om ze weer te zien.
In de auto zeiden Floor en mama dat Sjuul er niet bij kon zijn vanwege school en ook dat ik mijn vriendinnen en familie de dag erna maar beter kon uitnodigen. Zo kon ik rustig bijkomen enzo.
Na een anderhalf uurtje rijden was ik dan echt in Ottersum en daar daar stonden Sjuul en de rest van de familie. Dit was zo'n grote verrassing. Mama en Floor hadden me voor de gek gehouden, want zij wisten dit natuurlijk. Even later kwamen mijn vriendinnen en nog veel meer mensen. Echt een geweldige thuiskomst. Lekker veel gekletst en daarna was ik toch wel erg moe. Dank jullie wel hiervoor en Floor en mama jullie hebben me goed voor de gek gehouden hihi.
De meest gestelde vraag die ik heb gehoord is, ben je al gewend?
In het begin ben je nog bereid om uitgebreid te antwoorden maar dat wordt ook wel minder leuk na een tijdje. Dus nog een keer het antwoord hihi. Ik ben eigenlijk wel en niet gewend in Nederland. Gewend om dat ik weer helemaal in mijn oude ritme zit. Zo werk ik weer, ben ik voor mijn studie gaan wezen kijken en spreek ik weer met vriendinnen af en gaan we uit enzo. Ik vind het heel fijn om al mijn vriendinnen en familie weer om mij heen te hebben.
Niet gewend om dat alles in Nederland zo snel gaat en ik mis het gevoel van alles kunnen doen wat je leuk vind en in Nederland is alles klein. Australië en Nieuw Zeeland zijn heel erg groot en ze hebben ook een relaxe levensstijl. Als ik terug zou kunnen gaan, zou ik het zo doen.
Er beginnen al weer nieuwe ideeën te kriebelen voor de volgende reizen. Wie heeft er zin om over een paar jaar met mij mee te gaan reizen ^^?
Liefs vanuit het kleine Ottersum
-
07 Juli 2012 - 14:04
Jordi Wetering:
Beste Suzan,
Ik ben ook van plan om naar Australie te gaan, alleen wil ik een paar maand op 1 bedrijf werken, het liefst een boerderij.
Nou las ik in jouw reisverslag dat je op een boerderij bent geweest in AU,waar ook cowboy aanwezig waren....
Zou je mij misschien daar het een en ander over kunnen vertellen?
Alvast Bedankt.
Mvg,
Jordi Wetering
-
10 Juli 2012 - 16:22
Reactie Op Jordi:
Hoi Jordi,
Hoi Jordi
Er was een farm waar ik ben geweest en die zit in Queensland. Dat is Kroombit. Wat me er nog bij is dat je daar kon werken op de farm voor onderkomen. Op het moment dat wij er waren, zat er ook iemand die daar werkte. Deze farm is een stopplek van de reisorganisatie Topdeck. Via hun kun je misschien aan meer informatie komen.
Die andere farm zat tussen Cooper Pedy en Melbourne. Zo'n 60 kilometer ten zuiden van Cooper Pedy. Ik weet de naam niet meer precies. Dit was ook een stopplek van een reisorganisatie: groovy grape tour. Hier hadden ze wel koeien volgens mij, maar dat weet ik niet helemaal meer zeker.
Als je op een farm wil werken, kun je het het beste ergens in Queensland proberen. Ik heb al aardig wat mensen hierover gehoord dat ze dan in Queensland zaten.
Ik hoop dat je iets met deze informatie kunt en heel veel succes met je zoektocht. Als je nog meer vragen hebt, laat maar weten.
Groetjes Suzan Hendriks
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
