Aaaaaah, Sjuul en Sam zijn hier!!!

Lieve allemaal,

Aaaaah Sjuul en Sam zijn op bezoek geweest als jullie dit verslag lezen. Het was zoooo goed om te zien. We hebben ontzettend veel lol gehad en gekibbeld zoals broers en zussen kunnen en vooral veel gezien en gedaan. Ik zal jullie vertellen hoe onze vakantie er uit zag. Maar eerst nog even twee dagen werken (lees: het huis schoonmaken) en andere leuke dingen gedaan te hebben.

-16 juli-
Vandaag heb ik eerst even nog een paar uurtjes gewerkt. Ik wilde niet hoeven werken als Sam en Sjuul hier zijn. Ook met niemand in het huis is het makkelijker om te poetsen. Om drie uur had ik met Greta afgesproken om afscheid te nemen. Zij gaat over enkele dagen weer terug naar Duitsland. Het was even lastig om met elkaar in contact te komen, omdat Greta’s telefoon in het water was gevallen. Hahaha first world problems. Ietsje later dan gepland ontmoetten we elkaar bij Björn Bar. Eerst hadden we iets lekkers en een drankje besteld. Ik had een slice of lemon cake en een verfrissende ice tea. Greta had een chocolate cookie en een verfrissende lemonade. In het zonnetje op de rooftop patio hebben heerlijk we bij gekletst. Voor dat ik wist was het tijd om afscheid te nemen. ’s Avonds hadden Katie en ik ons derde eetclubje gepland. Maar eerst even opfrissen en omkleden. Op het programma stond Blue Water Cafe. Dit is een van de duurdere en betere restaurant in Vancouver. Katie en ik hebben veel goede recensies gelezen over dit restaurant. Ik keek er dan ook erg naar uit om daar te gaan eten. And ooh my god it was so worth the money. We begonnen met een broodmandje en lekkere zeewierboter en tapenade. Toen de serveerster onze tafel kwam schoonmaken, gebruikte ze een schrapper. Nou dan weet je wel dat het een fancy restaurant is. Katie had een heerlijke witte wijn uitgekozen. Mmmm, to die for. Als voorgerecht kozen we beide twee stukjes sushi en deelden we een sushi roll. Blue Water Cafe staat bekend om haar sushi en visgerechten. Een was met zalm en de ander met Sint Jacobsschelp. De Dynamite Roll deelden we. Ik heb nog nooit zo lekker sushi gehad in mijn leven. Mouth watering stuff. Als hoofdgerecht had ik yellowfin tuna met mixed beans, baby kale, sweet onion puree, soy and balsamic reduction. Katie had de Sablefish met miso sake glaze, baby bok choy, edamame, quinoa and shiitake mushrooms and yuzu dashi. De truffelfrietjes mochten niet ontbreken. Oh mij god, ik heb nog nooit zo’n lekker hoofdgerecht gehad. Na het eten moest Katie naar het toilet en ze kwam terug met het meest grappige verhaal ever. Het toilet had allerlei functies om je derrière schoon te maken en te drogen. Ik ging helemaal stuk en wilde dit natuurlijk ook zelf checken. Zo gezegd, zo gedaan. Dat was me ook weer een ervaring hahaha. Echt te grappig!

-17 juli-
AAAAAAAHHHHHHHH SUPER STOKED!!!!! Sjuul en Sam komen vandaag aan in Vancouver. Wat heb ik die crazy nutters gemist zeg! Maar eerst nog even een paar uurtjes werken. Tegen het einde van de middag heb ik ze opgehaald bij het vliegveld. Met welkomsbordje en al stond ik klaar. Helaas had hun vliegtuig vertraging en daardoor leek alles super lang te duren. Ik wilde ze zo graag zien. Ja hoor en daar kwamen ze door de deuren. Super dikke knuffels en toen was het tijd om naar the North Shore te rijden. Sjuul en Sam keken hun ogen uit onderweg. Eerst hebben we de spullen afgezet en heb ik ze laten zien waar ze sliepen. Ook heb ik ze een rondleiding gegeven door het huis. Sjuul wilde graag een Canadese supermarkt zien en dus zijn we boodschappen gaan doen. Beide keken hun ogen uit en verbaasden zich over de grote verpakkingen. Ik vond het grappig dat zij dit benoemde, omdat ik er al zo gewend aan was dat het mij niet eens meer opviel. ’s Avonds hebben we uitgeten bij Earls in Ambleside Park. Eenmaal weer thuis heb ik de jongens mijn verrassingen gegeven. Dit waren drie enveloppen met activiteiten die we gingen doen. Nummer 1 was een trip naar Vancouver Island, nummer 2 was een hike naar Garibaldi Lake en nummer 3 was een fietstocht door Stanley Park.

-18 juli-
Wow wat heb ik dat gemist zeg! Samen ontbijten met mijn broers. Om 11 uur zijn we naar Grouse Mountain gereden. Het leek Sam en Sjuul leuk om het uitzicht te bekijken en de Grouse Grind te doen. Ik maakte al een schietgebedje wetende dat het een zware hike werd. In het begin kon ik ze nog wel bijhouden maar op een gegeven moment lukte dat niet meer. Ik zei: ‘Ik zie jullie weer op de top van de berg’. Hier hebben we heerlijk rondgelopen in het zonnetje, geluncht, de lumber jack show gezien en de grizzlyberen bekeken. Met de gondola zijn we teruggegaan naar de parkeerplaats. We hebben nog een tussenstop gemaakt bij de Cleveland Dam en daarna zijn we teruggereden naar huis. Hier hebben we even een korte pauze gehad en omgekleed. Daarna zijn we naar Lynn Canyon Park gereden om de suspension bridge te bekijken. Sam en ik gingen zonder enige moeite over de suspension bridge. Sjuul had er iets meer moeite mee. Ik denk dat zijn hoogtevrees een beetje opspeelde hahaha. Daarna zijn we naar Twin Falls gelopen. Als laatste we een duik genomen in the 30 Foot Pool. Lol dat was toch wel frisser dan dat ik had gedacht. Sjuul en Sam waren echte die hards en gingen kopje onder. ’s Avonds hebben we heerlijk zelf gekookt en lekker genoten van wijntjes en biertjes op de veranda met een muziekje op de achtergrond.

-19 juli-
Vroeg uit de veren allemaal, want we gaan naar Vancouver Island. Met de ferry kwamen we aan in Nanaimo. Het plan was om van Nanaimo naar Ucluelet te rijden en daar te overnachten. Onze eerste stop was Englishman River Falls Provincial Park. Hier hebben we een korte hike gedaan en hebben we de upper falls en de lower falls bekeken. Natuurlijk moesten er ook foto’s gemaakt worden. Onze tweede stop was Coombs. In deze plaats lopen geiten op het dak (Goats on the Roof). Daarom is het een bekende stop. De derde stop was Little Qualicum Falls. Hier hebben we ook weer een kleine hike gedaan om bij the Falls te komen. Het was nu inmiddels alweer lunchtijd en hebben we heerlijk onze zelfgemaakte lunch opgepeuzeld. Onze vierde stop was Cameron Lake. Met mama en papa ben ik hier ook geweest. Super gaaf om Sjuul en Sam mee te mogen nemen naar dezelfde plek. Na een korte break om de benen te strekken, zijn we verder gereden naar de volgende stop: Kennedy Lake. Hier was het super relax op strand, wat een rust. Alleen een paar locals. Sam en Sjuul hebben nog geprobeerd om stenen op het water te ketsen. Hahaha het record was twee. Toen reden we door naar onze volgende stop: Hole in the Wall. Echter hebben deze waterval niet gezien. De navigatie stuurden ons over een dirt road voor meer dan een uur. Dit kon niet helemaal de bedoeling zijn. Op een gegeven moment zijn we omgekeerd. Het begon te schemeren en ik wilde niet in het donker over een dirt road rijden. Ook wist ik niet tot hoe laat we konden inchecken en hadden we nog wel een aantal kilometers te rijden naar Ucluelet. Een ding heb ik wel geleerd en dat is om op een dirt road te rijden. Onze laatste stop was het motel in Ucluelet. Dit was ook weer een ervaring voor de jongens. Het was een motel wat je in de films ziet. Nadat we onze spullen hadden gedropt, zijn we uitgaan eten. Na het eten zijn we vrij snel gaan slapen, want we waren uitgeput van het rijden en alle indrukken.

-20 juli-
Een vroege start met een ontbijtje bij het motel. Van Ucluelet rijden we naar Tofino en vanaf daar weer terug naar Nanamio om de ferry terug te pakken naar het vasteland. Onze eerste stop van vandaag was Long Beach. Dit is een van de bekendste stranden in Tofino. Als je foto’s van het strand in Tofino ziet, nine out of ten times it is Long Beach. Hier hebben we lekker uitgewaaid en genoten van het uitgestrekte strand. Van het strand gingen we naar het regenwoud. Nee niet zoals de Amazone. Op Vancouver Island heb je gematigd klimaat regenwoud. Je ziet veel mos, varens en andere bomen en planten. Wij hebben Rainforest Trail gelopen en onze ogen uitgekeken. Ik was aangenaam verrast door deze hike. Onze derde stop was Radar Hill. Hier hebben genoten van een prachtig uitzicht op Pacific Rim Park. Na deze stop was het tijd voor lunch en ja waar ga je lunchen als in Tofino bent. Juist, ja bij de original Tacofino foodtruck. Dit was een succes bij Sam en Sjuul. We hebben heerlijk burritos gegeten. Daarna hebben we een sightseeing gedaan door Tofino. Lekker rondgelopen en even nog een drankje gedaan. Niet veel later zijn we teruggereden naar Nanaimo. We maakten nog een laatste tussenstop bij Cathedral Grove. In dit park hebben ze massive Douglas fir trees. Sommige zijn wel 800 jaar oud. Met zo’n oude bomen moet je natuurlijk wel even op de foto. We kwamen veel eerder dan gepland aan in Nanaimo en hadden dus nog tijd om ergens te gaan eten. Sjuul wilde graag eten bij een echte Canadese fastfoodketen. Helemaal priem. Het werd Wendy’s. Lol dit was ook weer een ervaring. Als we het dan toch hebben over Canadese fastfoodketens laten dan ook gelijk een stop maken bij Tim Hortons. Met de koffie in de auto net als echte Canadezen hahaha. Om 20:45 vertrokken we met de ferry weer terug naar het vasteland. We waren weer snel thuis en zijn snel ons bed ingedoken.

-21 juli-
Vandaag hiken we naar Garibaldi Lake. Dit is een van mijn bucket list items die ik al heel lang wil doen en ook is het extra speciaal voor mij omdat ik het kan doen met mijn broers. Ik kan alleen maar smilen als ik eraan denk. Net als voorgaande dagen is het een vroege start. Ik weet hoe druk hikes kunnen worden en Garibaldi is geen uitzondering. Kate, Katie en Nicolla joinen ons vandaag. Wanneer we Kate gaan ophalen, blijkt ze zich verslapen te hebben hahaha. Nu hebben wij nog even de tijd om eten te halen voor de hike. Daarna is Kate ready en kunnen we gaan rijden richting Garibaldi Provincial Park. Eenmaal aangekomen bij de parking lot blijkt dat Katie en Nicolla ook later zijn. Ze appen ons dat wij alvast kunnen starten als we willen. Dit doen we dan ook. Na enkele meters merk ik al dat de elevation snel gaat. Dit is toch wel even next level steilheid. Kate en ik lopen samen en Sjuul en Sam lopen voor ons. We kletsen, voor zover dat lukt, wat af. Sjuul en Sam hebben er een goed tempo in. Iets waar ik u tegen zeg. Over de helft zeg ik tegen de jongens dat ze niet meer op ons hoeven te wachten en als ze willen op hun eigen tempo doorlopen. We spreken af om elkaar bij te top te meeten. Na twee en een half uur bereiken Kate en ik Garibaldi Lake. De jongens zijn er dan al een tijdje. Wow wat een gaaf uitzicht! Een prachtig blauw meer! Eerst even lunchen en daarna een fotoshoot. Ongeveer een half uur later arriveren Katie en Nicolla ook bij het meer. Sam en Sjuul worden voorgesteld. Nu hebben al mijn vriendinnetjes in Vancouver mijn broers ontmoet. We rusten nog wat uit, kletsen nog even bij en er wordt nog wat gegeten voordat we beginnen aan onze terugtocht naar de parking lot. In anderhalf uur hebben we de afdaling gedaan. Wow dat ging sneller dan dat ik had gedacht. Sommige stukken hebben we zelfs even gejogd. Als reward gaan we biertjes drinken (of ja voor mij cola, want ik rijd) bij the Backcountry Brewhouse in Squamish. Iedereen is gesloopt na deze hike. Terug in the North Shore gaan we allemaal thuis douchen en omkleden, want ’s avonds gaan we uiteten. Dit keer wordt het sushi. Ook laat ik Sam en Sjuul kennis maken met het uitgaansleven in Vancouver. Samen met Katie en Kate gaan we naar de Roxy. Voor Katie en mij is het alweer een hele tijd terug dat we bij de Roxy waren en we krijgen weer flashbacks. Deze worden uiteraard uitgebreid besproken onder het genot van shotjes bij de bar Speakeasy on Granville. Dit belooft een interessante avond te worden. Normaal gesproken worden we de Roxy uitgeveegd maar vannacht zijn we verstandig en overkomt dit ons niet.

-22 juli-
Een rustdag vandaag. Na enkele dagen vroeg opgestaan te hebben, kiezen we er bewust voor om uit te slapen. Na lekker een uitgebreid ontbijt gaan we Vancouver verkennen. Sam wilde graag de Chinese Garden zien en ik wil de jongens graag Gastown laten. Ook wil ik ze een andere kant Vancouver laten zien. Het minder rijke deel van de stad. Met de Seabus zijn we eerst naar Gastown gegaan. Hier hebben we de steamclock bekeken. Vervolgens zijn we naar Chinatown gelopen. We zijn de Garden niet in geweest maar wel hebben we gegluurd door de ramen. Wel zijn we naar het Chinese parkje ernaast geweest. Dit gaf Sjuul en Sam een redelijk goede indruk van wat ze konden zien in de Gardens. Toen hebben we nog rondgelopen in Chinatown en zijn we verschillende winkels binnengelopen. Een daarvan was de Aziatische supermarkt. Alle drie hebben we onze ogen uitgekeken. Van dorian fruit tot levende krabben. Het een was nog spectaculairder dan het ander. Daarna zijn we via East Hastings Street naar Yaletown gelopen. Het treurige aan East Hastings Street is dat daar heel veel mensen met drugsproblematieken en/of mentale problematieken op straat leven. Als ik door deze straat loop, krijg ik altijd een reality check en word ik eraan herinnerd dat ik best wel in een rich bubble heb geleefd de afgelopen maanden. Het heeft ook een indruk achtergelaten op Sam en Sjuul. Op aanraadde van Julia zijn we bij het Mexiaanse restaurant Fayuca gaan eten. Wij hadden taco’s en tortilla’s in ons hoofd. Lol dit was toch iets meer fancy Mexicaans eten. Toch hebben we heerlijk gegeten. Na het avondeten zijn we teruggegaan en hebben lekker gechillt met zijn drieën (stiekem elkaar ook geplaagd, want dat kan weer als je je broers om je heen hebt ;P)

-23 juli-
Een ander bucket list item kan ik afstrepen. Namelijk fietsen door Stanley Park. Of ja we hebben de Seawall route genomen en dan fiets rond het park. Een rondje van zo’n tien kilometer. Het was een prachtige route en we hebben genoten van alle uitzichten. Ook hadden we een heerlijk zonnetje op onze bol schijnen. Wat wil een mens nog meer! Fun fact dit was de eerste keer dat ik in Vancouver op de fiets zat. Voorheen had ik nog nooit gefietst. Vervolgens zijn we door gefietst naar Canada Place en teruggefietst via Waterfront. Hier hebben we een stop gemaakt om refreshments te kopen. Sam en ik wachtten bij de fietsen en we stuurden Sjuul op pad. Lol we hadden geen sloten op onze fietsen en wisten wij veel dat je die erbij moest kopen. Ja dan wordt het wachten. Sjuul duurde niet super lang. Met onze drankjes voorraad fietsen we naar een ander park aan het water. Hier hebben we heerlijk gechillt en genoten van de zon. Sjuul had verschillende soorten frisdrank gekocht: ice tea, een of andere neppe Fanta en een soort van bitterlemon. Alle drie vonden we de neppe Fanta niet te pruimen. Nadat we onze fietsen hadden ingeleverd, hebben Robson Street afgestruind. Er werd bier en mixdrankjes ingeslagen, want Katie kwam na het werk met ons chillen. Ook hadden zorgden wij voor het eten. Dit werd take out Mongolian Barbecue. Katie heeft ons allerlei nieuwe drankjesspelletjes geleerd. Alleen ben ik de namen ervan vergeten. Bummer… De avond werd afgesloten bij The Keg. Het werd geen latertje, want Katie moest de dag erna weer gewoon werken.

-24 juli-
Nog maar één volle dag dat Sam en Sjuul hier zijn. Snik, snik… Sam had op internet gelezen over de Brandywine Falls, dus besloten we om daarnaar toe te gaan. De Brandywine Falls liggen in de buurt van Whistler en konden we het mooi samen combineren. Zelf had ik Whistler alleen nog maar in de winter gezien. Dit maakte mij nieuwsgierig om Whistler te zien in de zomer. De Falls waren spectaculair. Het water viel naar beneden van een hoogte van zeventig meter. In Whistler hebben we het dorp bekeken en zijn we naar, waar normaal gesproken in de winter de piste start, het grootste plein gegaan om bij Langhorns een drankje te drinken. Ik was zeer verrast om te zien dat er zand lag in plaats van sneeuw. Whistler voelde opeens een stuk kleiner. Tegen het einde van de middag zijn we weer teruggereden naar Vancouver. Thuis hebben we heerlijk gechillt en om de vakantie af te sluiten, wilde ik heel graag met de jongens uit gaan eten bij Salvio Volope. Dit is een Italiaans restaurant dat ook al heel lang op mijn bucket list staat. Gelukkig hadden ze nog plaats voor ons. We hadden twee heerlijke salades, drie heerlijke pasta’s en knoflookbrood. Yummy, yummy! Met goed gevulde buikjes gingen we naar bed.

-25 juli-
De laatste dag vroeg uit de veren. Helaas is de tijd gekomen van afscheid nemen. Ik wil helemaal niet dat mijn lieve broers gaan. Ik had ze graag nog zoveel meer willen laten. Maar aan alles komt een eind. Ook weet ik dat ik ze over drie maanden en een week weer zie. Dat is niet meer zo heel lang. We waren ruim op tijd op het vliegveld. Eerst de bagage ingecheckt en daarna konden we nog koffieleuten. Toen was het echt tijd om afscheid te nemen. Dikke knuffels en ik hield het nog niet droog. De jongens liepen richting security, een laatste zwaai en toen ze uit mijn zicht waren, ben ik terug naar de auto gelopen. Safe flight lieve broers! ’s Middags heb ik mijn spullen gepakt voor mijn trip naar the Canadian Rockies. Ik ben zo benieuwd. Toen ik klaar was met pakken, ben ik naar Ambleside Park gegaan om Georgia te joinen voor een chill-session. ’s Avonds heb ik rustig aangedaan, want morgen moet ik om zeven uur Downtown zijn.

Kortom, wat heb ik genoten van de tijd met Sam en Sjuul. Zoals jullie hebben kunnen lezen, hebben we super veel gedaan en gezien. Ik ben zo dankbaar dat ik dit met hen heb mogen meemaken. We hebben veel gelachen, veel gepraat en af en toe elkaar geplaagd. Ik ben blij dat ik ze een indruk heb kunnen geven van wat ik hier doen en hoe ik hier leef. Morgen ga ik een nieuw avontuur tegemoet. Een trip naar the Canadian Rockies! Ook super veel zin in! In mijn volgende verslag vertel ik hier meer over.

Tot gauw!

Liefs,
Suzan