Nog twee weken en dan komt Suus

Lieve allemaal,

Wow nog maar een maand en dan zit mijn avontuur in Vancouver, Canada bij de familie erop. Dit jaar is vliegensvlug voorbij gegaan. Ook duurt het niet lang meer voordat Suus komt. Om precies te zijn over dertien dagen. Ik kan niet wachten om haar te zien en haar al het moois te laten zien wat de westkust de bieden heeft. Maar eerst nog even werken. Nu ben ik zelf degene die afscheid gaat nemen van mijn vriendinnen hier. Ik zal jullie vertellen hoe dit is gegaan.

-1 oktober-
Het is gewone werkdag vandaag. Ook kies ik ervoor om tussen 09:00 en 15:00 te werken. Er ligt namelijk super veel strijkwas. Er is niet een mogelijkheid om het nog langer uit te stellen, omdat ik op de andere dagen leuke dingen heb gepland. Vandaag heb ik mijn strijkrecord verbroken. Het stond op 12 en nu 17. Er liggen nog meer blousen maar die doe ik een andere keer. De maandagmiddag verloopt rustig. Ik hoef alleen de jongste jongen naar dansen te brengen. De jongste dochter heeft er voor gekozen om de danslessen op maandag niet meer te volgen. Haar hoef ik dus niet meer weg te brengen naar de dansstudio. Nu heeft ze deze middag om aan schoolwerk te besteden. ’s Avonds besluit ik om een filmpje te kijken op Netflix. Onder het film kijken, text ik met Karen om af te spreken waar we morgen gaan lunchen in Coquitlam.

-2 oktober-
Yay vandaag heb ik twee leuke dingen op het programma staan. In de ochtend/middag ga ik met Karen lunchen. Dit is toch wel super gezellige wekelijkse bezigheid aan het worden. ’s Avonds ga ik met Julia, David en de oudste dochter naar een concert van de Zweedse band First Aid Kit. Ik ben benieuwd. In de ochtend verloopt everything smoothly. Ook spreek ik met Julia dat David, de oudste dochter en ik met zijn drieën naar the Queen Elizabeth Theatre rijden en haar daar meeten. Nadat ik klaar was, heb ik me snel gedoucht en omgekleed. Daarna ben ik de auto gestapt om naar Coquitlam te rijden. We hadden gisteren bedacht om bij the Cactus Club te gaan lunchen. Yummie! Ik bestel een lekkere burger met off course sweet potato fries. Die mogen niet ontbreken! Per usual hebben Karen en ik veel bij te kletsen. Ze vertelt me dat ze naar Seattle en San Fran gaat. Hierover kan ik haar super veel tips geven, want ik ben daar ook geweest hahaha. Ook kletsen we over onze host families en nog veel meer andere dingen. De tijd vliegt voorbij. Voor volgende week maken we weer een nieuwe lunch-afspraak. Lol nu weet ik het zeker: het is iets wekelijks :D. Als ik weer thuis ben in North Van, besluit ik alvast om te gaan koken. Vanmiddag wordt het teveel gehaast om tussendoor iets te maken. Het wordt pasta. Easy peasy. Om drie uur begint mijn shift. De jongste dochter haal ik op school op en ik breng haar naar dansen. Opa en oma zorgen voor de twee boys vandaag, want David en ik moeten de oudste dochter bij roeien ophalen. Vervolgens gaan wij meteen door naar the Queen Elizabeth Theatre. Even later zitten we in de zaal en joint Julia ons. Niet veel later begint het concert. Ik geniet met volle teugen. Wat een stoere band! Ook de show er om heen is super! Psst, ik zal jullie een klein geheimpje vertellen. Ik ken eigenlijk maar één liedje van deze band en dat is ook per toeval, omdat ik ooit een keer een liedje van hen gratis heb gedownload op I-Tunes. Toch vond ik de andere liedjes ook leuk en dans ik lekker mee op de muziek. Tegen elven is het concert afgelopen. Niet veel later lig in mijn bedje te pitten. Julia en David super bedankt voor deze mooie ervaring!

-3 oktober-
Het is weer een gewone werkdag. Eigenlijk zou ik met Laura en Sam gaan hiken bij Goat Mountain maar deze heb ik gisteren afgezegd. In de tijd die ik vrij heb, maak ik een planning voor de laatste weken. Wie wil ik nog zien, wat wil ik nog doen en hoe ga ik daar komen? Ik wil sowieso nog een keer naar Telus World of Science en naar Laurence & Chico Cafe. Ook heeft John me gevraagd of ik zin heb om vrijdag drankjes te gaan doen. Ik ben altijd in voor drankjes. Zo, mijn vrijdag is weer gepland. Nu nog de zaterdag en de zondag. Als het goed weer is, ga ik zaterdag de Furry Creek Knob hike doen. Voor zondag kijk ik morgen wel wat ik ga doen. Om 15:00 uur moet ik weer werken. De middag verloopt voor de rest rustig. Na het werk realiseer ik me dat ik nog maar minder dan een maand in Vancouver ben. Om een of andere reden komt het vandaag harder binnen dan normaal. Men, wat zal ik deze ervaring en dit land gaan missen zeg!

-4 oktober-
Ik kan niet wachten tot het 09:00 uur is geweest. Dan ga ik skypen met Katie. We hebben echt zoveel bij te kletsen. Om 09:30 is het zo ver. Binnen de kortste keren zijn we weer op de hoogte van elkaars leven en is het zo een uur verder. Helaas moet ik gedag zeggen Katie, want ik heb met Marine afgesproken om te gaan lunchen en thee te drinken. Niet veel later zit ik bij Rosemary Rocksalt. Dit is een cafeetje waar ze heerlijke bagels verkopen. Yummy, ik bestel een bagel met cream cheese and smoked salmon en een lekkere groene thee. Nu Marine in North Vancouver woont, is het makkelijker om af te spreken. We kletsen gezellig bij en ook met haar vliegt de tijd weer om. Tegen half 1 rijden Marine en ik weer naar huis. Ik wil alle strijkwas afkrijgen voor het weekend. Wow, ik verbreek weer mijn eigen record. Nu is het niet meer 17 maar 21. Men! Ik heb nog nooit zoveel blousen gestreken. Om 15:00 uur kan ik dan ook geen blouse meer zien. Het is tijd om de auto te pakken en de kinderen op te halen van school. Een uurtje later zijn de kinderen afgezet bij de dansstudio. Voor mij is het tijd om het diner te maken. Broodjes hamburger en veggies it is. Samen met de jongste eet ik vandaag. De meiden eten bij de dansstudio en de oudste wil graag iets voor zichzelf maken. Helemaal prima. Om half zeven zit mijn werkdag er weer op en ga ik lekker chillen.

-5 oktober-
Today is a beautiful day to go a museum. Na het werk kleed ik mij om en ga op pad. Zoals jullie al hebben kunnen lezen, ga ik vandaag naar Telus World of Science. Dit museum staat al zo lang op mijn bucket list. Nu kan ik deze ook afstrepen. Het leuke aan dit museum is, is dat het interactief is. Het innerlijke kind komt weer in mij naar boven. Ik dans voor een scherm met warmtelampen; met mijn voeten bespeel ik een piano; ik maak onderwatertornado’s en nog veel meer. Ook bezoek ik de Disney Pixar exhibition. Het is gaaf om te leren hoe een animatiefilm wordt gemaakt. Fun fact: in de film A Bug’s Life is heel veel gras te zien. Om het gras zo echt mogelijk te laten lijken, is er eerst onderzoek gedaan naar hoe gras groeit in de natuur. Vervolgens moest het groeiproces worden omgezet in een computertaal zodat men animaties kon maken van het gras. Hiervoor gebruikte men de wiskundige formule voor een parabool. Het gras kon nu allerlei verschillende vormen aannemen. Ik wist niet dat wiskunde werd gebruikt voor het maken van een animatiefilm. Ook was het gaaf om te zien hoe de animatietechnieken zijn verbeterd door de jaren heen. Natuurlijk mochten de foto’s met Dory niet ontbreken. Na mijn bezoek aan Telus World of Science heb ik nog twee kunstwerken van the Vancouver Biennale Artworks bezocht. Dit waren:
- Trans Am Totem door de Canadese kunstenaar Marcus Bowcott
- The Stop door de Chinese/Amerikaanse kunstenaar Michael Zheng
Hier heb ik even een stop gemaakt voor foto’s. Daarna ben ik terug gelopen naar de sky train om naar Bute Street te gaan. Op 833 Bute Street is het bijzondere cafeetje Laurence & Chico te vinden. Wat het café zo bijzonder maakt, is de futuristische look. De stoelen hebben een furry look. Je kent het wel, van zo’n wol dat op haar lijkt. Ik zal een foto plaatsen bij dit verslag dan kun je zien wat voor wol ik bedoel. De vloer lijkt net een discobal. Super shiney kleine tegeltjes net als op een discobal. Zelfs de wc’s zijn een kunstwerk op zichzelf. Het ene toilet is een ware disco met pompoms op het plafon. Het andere toilet is helemaal bezaaid met gele bad-eendjes. Er staan verschillende gele bad-eendjes los boven op de spiegel. Lol, ik kan het niet laten om een kleinetje mee te nemen. Ook heb ik hier geluncht. Dit is ook weer iets bijzonders. Een soort van high tea hapjes zowel zoet als hartig. Ik heb gekozen voor vier hartige hapjes: pasteitje met kipkerriesalade, croissantje met tonijnsalade, een sandwich met komkommersalade en een zoete gele mais koekje. De thee die ik had gekozen, had een heerlijke perziksmaak. Deze was niet te zoet gelukkig. Daarna heb ik nog even op Robson window geshopt. Het window shoppen heeft geen uren geduurd. Ik vond het namelijk wel erg koud. Niet veel later zat ik in de bus naar huis. Met de host family heb ik heerlijk Friday Family Dinner gegeten. Tijdens het eten hebben we lekker gekletst. Nog even afruimen en dan klaar maken om met John drankjes te gaan doen. Niet veel later zit ik alweer aan de witte wijn.

-6 oktober-
Uitslapen it is, want het is zaterdag. Als ik op ben gestaan, zie ik dat het een prima dag is om te gaan hiken. Jullie hebben al kunnen lezen dat ik de Furry Creek Knob hike heb gepland. Hoe verrassend deze wordt het dan ook. Het is zo’n veertig minuten rijden naar Furry Creek. Dat valt reuze mee. Eenmaal in Furry Creek aangekomen, blijkt het nog wel even zoeken te zijn waar de trail zich bevindt. Uiteindelijk vind ik the trailhead en begint mijn hike. Er zijn nauwelijks mensen te vinden. Ik geniet me volle teugen van de rust en de omgeving. Na zo’n kleine twee en een half uur bergop te hebben gelopen, bereik ik een plateau met een prachtig uitzicht. Ook hier is het weer rustig en het is een en al genieten. Na weer bijgetankt te zijn met energie is het tijd om terug te gaan naar de auto. Ik moet wel even flink doorstappen, omdat ik niet zeker weet hoe laat het donker wordt. Nee, ik hike liever niet in het donker. Ik kom ruim voor zonsondergang bij de auto aan. Naar huis rijden en dan kan ik daar lekker onder de douche springen. De douche heeft me goed gedaan. Ik ben weer helemaal ontspannen. ’s Avonds heb ik de goodbye-party van Alice. Samen met Elin ben ik uitgenodigd. Om half 8 vertrekken vanuit North Van naar Downtown. Als we bij Alice’s buurt aankomen, valt het ons op dat ze in een best wel rijke buurt woont. Er vallen verschillende ooh’s en aah’s bij de omvang van de huizen. Niet veel later arriveren we bij Alice. Ze was al aan het wachten op ons bij de poort. Voor Elin en mij zien we haar huis voor de eerste en ook meteen voor de laatste keer. Eigenlijk wel jammer . Als we binnenkomen, zien we Forrest (Alice’s vriend) en een vriendin van haar. Niet veel later arriveert ook nog een vriend van Forrest. We worden lekker verwend met pizza en chips. De drankjes gaan ook lekker. We kletsen wat af en ook spelen we Cards Against Humanity. De meest grappige combinaties komen voorbij. Tegen enen is het tijd om te gaan. Lol, we moeten toch nog rennen voor de laatste bus. Hierdoor moeten we snel afscheid nemen van elkaar. We halen de bus. Alice, Forrest en zijn vriend zwaaien ons nog uit en dan realiseer ik me dat ik een hele gezellige en leuke tijd heb gehad met Alice. Ik hoop dat ik haar ooit een keer kan gaan bezoeken in Zweden.

-7 oktober-
In alle vroegte krijg een text van Laura. Helaas gaat het hiken met Georgia en haar niet door. Bummer! Wat ga ik nu dan doen, is de vraag? Ik besluit om naar de bieb te gaan en te gaan werken aan mijn reisverslagen. Vandaag is ook de laatste dag van the Richmond Night Markets. Ik kijk op Instagram en zie dat het twijfelachtig of de Markets open gaan. Ik kijk het nog even aan. Vanavond besluit ik of ik zal gaan. Daarna pak ik de bus naar de bieb. Als ik van de bushalte naar de bieb loop, schijnt er een waterig zonnetje. Heerlijk! In de bieb vliegen de uurtjes voorbij. Ook zie ik het weer veranderen in bewolking. Niet veel later schijnt het zonnetje weer. Tegen vijven verlaat ik de bieb en ga met de bus terug. Ik besluit om toch niet meer naar the Night Markets te gaan. Mocht het niet open zijn, dan ben ik weer voor niks er naar toe gereden. Het wordt een rustige avond.

-8 oktober-
Een extra dagje vrij! Vandaag is het Canadese Thanksgiving. Vanavond hebben we met de familie Thanksgiving diner. Natuurlijk met gevulde turkey. Ik ben benieuwd naar deze traditie. Overdag ga ik afscheidscadeautjes kopen voor de familie. Ik ga naar Park Royal. Voor Tony en Maureen vind ik een fotoboekje en druk ik de foto’s af. Helaas lukt het mij niet om een mooi fotoboek te kopen voor David, Julia en de kinderen. Hopelijk kan ik via internet een mooi fotoboek maken. Als ik weer thuis ben, ga ik aan de slag met het maken van de afscheidskaarten voor Cherry, Wynnie, Zachell en Karen. De kaarten teken en schilder ik. Lang geleden dat ik zo het genoten van iets creatiefs te doen. Voordat ik het weet, is het alweer bijna zes uur. Nog even omkleden en klaarmaken. Dan is het tijd voor het Thanksgiving diner. Wat hebben Julia, Maureen en de oudste dochter hun best gedaan. We krijgen stuffed turkey, roasted veggies, salad en als toetje pumpkin pie. Yummy, ik heb mijn buikje weer helemaal rond gegeten. Onder het genot van mijn favoriete MTV-serie buik ik nog even verder uit.

-9 oktober-
Vandaag gaat mijn enerlaatste werkweek in. Eigenlijk best wel onwerkelijk allemaal dat ik over een maand alweer thuis zal zijn. De ochtend met de kinderen verloopt rustig. Iedereen is op tijd op school. Als ik met de jongste naar school loop, praten we gezellig over wat hij allemaal heeft gedaan het weekend. Nog sneller dan normaal zijn we op school. Samen wachten we op de bel. Daar gaat de bel. Een knuffel en hij gaat naar binnen. Ik loop weer richting het huis. Snel even opruimen en een doekje eroverheen en dan zit mijn shift er ook weer op. Meteen omkleden en klaarmaken want ik heb met Karen voor lunch afgesproken. Yay, ik heb er weer zin in om lekker bij te kletsen! In spring in de auto and off I go. In de auto realiseer ik mij dat di teen van de laatste lunchclubs zal zijn. Dat maakt me toch wel verdrietig. Toch weet ik dat ik met Karen nog een allerlaatste lunchclub zal hebben op de dinsdag voordat ik terugvlieg naar Nederland. Ik kan met zekerheid zeggen dat we goede vriendinnen zijn geworden. Niet veel later arriveer ik bij Milestone in Coquitlam. Ik ben te vroeg en besluit nog even binnen te lopen bij een winkel. Binnen enkele minuten sta ik weer buiten. Ik zie Karen aan komen rijden. Hihi, mij heeft ze nog niet gezien. Ik loop naar haar auto en dan ziet ze me. Milestone is net open en we gaan meteen naar binnen. Ooh ik krijg nu toch wel trek. We kletsen er meteen op los. Alleen als we naar onze plek worden gewezen, zijn we even stil. Voor het uitzoeken van ons eten hebben we eigenlijk helemaal geen tijd. Er valt elkaar zoveel te vertellen. Toch krijgen we het voor elkaar om eten te bestellen en dit vervolgens ook nog eens op te eten hahaha. Tegen enen is het weer tijd om te gaan. Helaas moet er ook nog gewerkt worden ;p. De middagshift verloopt prima. Al voelt de jongste dochter zich niet helemaal fit. Julia laat mij weten dat ze niet naar haar dance class van vijf uur gaat. Ik laat haar goed uitrusten en richt mij op de andere kinderen. Tegen half zeven zit mijn shift er weer op. Ik ga ook lekker een rustige avond tegenmoet.
-10 oktober-
De werkdag verloopt rustig. Er zijn vandaag geen bijzonderheden. Gisteren appte Bradley of ik zin had om deze week nog iets te gaan. Ik liet hem weten dat ik alleen vandaag kon en dat ik de rest van de week al vol zat. Ik was er eigenlijk niet vanuit gegaan dat het nog zou lukken. Totdat ik rond lunch een appje kreeg of ik zin had om vanavond te gaan bowlen. Ja gezellig waarom ook niet. Nog eerst even werken. The afternoon shift vloog voorbij. Daarna snel douchen en klaarmaken. Binnen uur stond ik op de bowlingbaan. Ik verwachtte dat het zo’n grote bowlingballen waren met drie gaten om je vingers in te doen. Echter bleken het kleine ballen te zijn die gewoon kon gooien. Lol, ik ben al niet goed in gewoon bowlen. Hoe zou dit dan wel niet aflopen? Bradley zei ook dat hij niet goed was in bowlen maar in de eerste drie worpen wist hij wel alle pionnen om te gooien. Zijn winning streak ging zo nog wel even door. Ooh gutjes, dacht ik, dit wordt helemaal niks met mij. Na een paar worpen kom ik terug in the game. We lachen heel wat af met zijn tweeën. Volgens mij zijn er meer ballen in de goot gegaan dan dat er pionnen zijn omgevallen. Als grote verassing kom ik ook nog eens als winnaar uit de bus. Ergens is er toch wat goed gegaan. Na het bowlen heb ik best wel honger gekregen. Ik stel voor om poutine te gaan eten, want ik wil nog op een selfie maken voor mijn fotoboek. Bradley weet een goed tentje. Niet veel later staat er een lekkere poutine voor onze neuzen. Bradley is zo lief om van een foto te maken. Daarna kunnen we lekker eten. We kletsen er gezellig op los, want dit is de laatste keer dat we elkaar zien. Hij verhuist dit weekend naar Alberta om daar op een resort te werken in de sneeuw. Tegen negenen is het echt tijd om afscheid te nemen. We hopen elkaar ooit nog te meeten of in Nieuw Zeeland of ergens in Europa. Wie weet wanneer?

-11 oktober-
Overmorgen komt Suus al, aaaahhhh super veel zin in! Eerst nog even werken en dan rond 09:00 uur skypen met haar voor de laatste dingen. De ochtend verloopt rustig. Iedereen is lekker op tijd. Nadat ik de jongste naar school heb gebracht, ruim ik op en doekje over de aanrecht. Vlug hike-kleren aan, want na het skypen met Suus ga ik hiken met Laura. Om 09:00 uur zit ik klaar. Suus en ik bespreken nog de laatste dingen zoals wat we de eerste dagen gaan doen en welke kleren/jas/schoenen ze het beste kan meenemen. Om 09:30 moet ik Suus gedag zeggen. Tijd om Laura op te pikken. We gaan the Cypress Falls trail doen in West Vancouver. Het zonnetje schijnt heerlijk. Laura en ik hebben lekker veel bij te kletsen. Laura vertelt dat ze gaat applyen voor een permanent residence in Canada. Ze vertelt dat ze echt super veel papierwerk heeft. Daar had ik niet bij stil gestaan. Aan de andere kant begrijp ik het ook wel. De Canadese regering wil dat je niet met de verkeerde intentie hier naar toe komt. We hebben het tempo er goed inzitten. Na een kleine drie kwartier bereiken we Cypress Falls. Hier genieten we lekker van onze lunch. Ook maken we selfies met the Falls op de achtergrond. Daarna hiken we terug naar de auto. Ik drop Laura af bij de bushalte. Thuis even snel douchen en om 15:00 uur mag ik weer beginnen. De donderdag is the good amount of busyness. De meiden en de jongste moeten allemaal om 16:00 uur bij de dansstudio zijn. Het verkeer zit mee dus de jongste twee zijn er op tijd. Het oudste meisje haal ik daarna thuis op. Ik wacht even zodat ze zich kan omkleden. Tegen tien voor vier drop ik haar ook af. Nice, iedereen kan om vier uur starten. Tussen 4 en 5 de hamburgers bakken, zodat de meiden bij de dansstudio kunnen eten. Om vijf uur eet ik met de jongste. Na het eten even opruimen en dan kunnen we met de lego gaan spelen. Om 18:30 zit mijn shift er op. ’s Avonds ga ik met Georgia een drankje doen bij Tap & Barrel, omdat ze morgen helaas niet bij mijn afscheidsdiner kan zijn. Om half 8 ben ik bij de Sea Bus en loop richting Tap & Barrel. Opeens krijg ik een text van Georgia dat ze half niet haalt. Het wordt eerder acht. Ik besluit om langs de waterkant en geniet van skyline van Vancouver. Ik realiseer me dat dit een van de laatste keren dat ik van dit uitzicht kan genieten voordat ik terug vlieg naar Nederland. Even een momentje van bezinning. Ook nog een paar mooie foto’s maken als aandenken. Dan is het tijd om weer richting Tap & Barrel te gaan. Georgia zal vast wel aan het wachten zijn. Als ik er aan kom, zit Georgia al in booth. We bestellen een flesje witte wijn. Lekker! We kletsen gezellig wat af. Hoe meer we drinken, hoe meer er een plan wordt gesmeed om naar the Two Lions te gaan. Ach ja, waarom niet. Het is Thursday night Karaoke. Dit wordt hilarisch!

-12 oktober-
Oef, misschien een kleine kater. Gelukkig hoef ik niet zo lang te werken. NOG MAAR ÉÉN NACHTJE EN DAN IS SUUS HIER!!! Ik kan niet wachten. Overdag doe ik lekker rustig aan. Ik ga lekker een wandeling maken in het zonnetje. ’s Avonds heb ik met Alexia en Marine afgesproken voor mijn afscheidsdiner. Ik had ook Sam, Laura, Georgia en Karen uitgenodigd. Alleen konden ze helaas niet maar nu heb ik wel een ander moment afgesproken om afscheid van ze te nemen. Alexia, Marine en ik wonen alle drie in North Van daarom kies ik ervoor om bij Burgoo Lonsdale te gaan eten. Rond zessen pakken we alle drie bus 236. Niet veel later zijn we bij Burgoo. We moeten nog even wachten op een tafel. Eenmaal aan tafel kletsen we wat af. Ik vertel over mijn vakantie met Suzanne en de meiden vertellen over hun trips die zij gepland hebben in oktober. Ondertussen nippen we lekkere cocktails weg. Lol nadat de waitress voor de derde keer terug komt, weten we eindelijk wat we willen bestellen. Als voorgerecht neem ik Garlic Butter Shrimp en als hoofdgerecht Ratatouille Provençale. Ook bestellen we nog een keer cocktails. We kletsen nog meer veel meer bij. Marine biedt aan om haar extra Compass card uit te lenen aan mij. Zo hoef ik geen nieuwe te kopen voor Suus. Ik neem haar aanbod van harte aan. We sluiten af met nog een lekker toetje en drankje. Rond twaalven pakken we de bus terug. Niet snel daarna lig ik in bed. Nog minder dan 24 uur en dan is ze er!!

De afgelopen dertien dagen waren weer erg leuk. Ik heb weer veel dingen gezien en gedaan. Het is toch wel raar om te beseffen dat mijn laatste volledige werkweek er op zit. Nog drie dagen werken als Suus er is. Het afscheid nemen voelt ook wel heel surreal. Gewoon dat het avontuur er bijna op zit. De hoogtepunten van de afgelopen dagen waren het concert met de familie, het bowlen met Bradley, skypen met Katie en met de meiden drinken en eten.

Tot snel!

Liefs,
Suzan