Ik wil niet ziek zijn :( maar toch ben ik ziek

Lieve allemaal,

Terwijl ik dit typ, ben ik gelukkig aan de beterende hand. De afgelopen twee weken waren geen feestje. Buhh ziek zijn is niet leuk en het komt altijd op het verkeerde moment. Nu hopen dat ik goed uitgeziekt ben en niet weer ziek word in oktober. Gelukkig heb ik nog wel gezellige dingen kunnen doen voordat ik ziek werd. Ook nadat ik beter was, heb ik nog leuke dingen gedaan. Ik zal jullie vertellen wat.

-17 september-
Het is weer een gewone werkdag. Toch heb ik iets leuks gepland tussen negen en drie waar ik erg naar uit kijk. Het lunchen met Karen. Vandaag hebben we ervoor gekozen om naar The Big Flat Pancake in Coquitlam te gaan. Met de auto is het een snel tripje. Om 10:30 meeten we elkaar. We hebben veel bij te kletsen. Ik natuurlijk over San Francisco en Karen over haar aankomende trip naar Seattle. Ook praten we over Katie en Nicolla. Ondertussen bestellen we ons eten. Ik heb hash browns, gegrilde groente, ham en een gepocheerd ei. Karen gaat voor iets zoets met bananen, slagroom en maple sirop. Als laatste praten we over onze host families. Lol dat is wat alle au pairs doen onder elkaar. Wanneer ons eten geserveerd wordt, kom ik erachter dat er een pannenkoek bij geserveerd wordt. Lol ik had een soort van hartig ontbijt verwacht en niet een pannenkoek met een schaaltje met hash browns, gegrilde groente, ham en een gepocheerd ei. Toch was het erg lekker. Voordat ik het wist, was de tijd omgevlogen. Ik moest helaas weer terug naar North Van om te gaan werken. Karen en ik besloten om weer een nieuwe lunch afspraak te plannen. De rest van de werkdag is rustig verlopen.

-18 september-
In de ochtend heb ik gewoon gewerkt. Julia vertelde mij dat Zachell vandaag niet kwam en vroeg of ik extra kon werken. Tegen extra money zeg ik geen nee. Ook ga ik vandaag maar eens mijn astmamedicijn regelen. De laatste tijd is mijn astma super erg. Nu zijn mijn puffers bijna op en heb ik nieuwe nodig. Eerst naar de dokter voor een recept. Vervolgens naar London Drugs om de puffer op te halen. Tegen enen ben ik weer thuis. Even lunchen en dan begin ik met werken. De dag verloopt relax. Aan het einde van mijn shift breng ik de jongste naar pianoles. Nu ik op hem aan het wachten ben, kan ik even lekker een Nederlands tijdschrift lezen. Tegen half zeven zit mijn werkdag er weer op.

-19 september-
Heerlijk vandaag ga ik met Sam en Laura hiken. Dit is ook iets wat ik elke week met plezier doe. Maar eerst even werken tot negen uur. Om half tien hebben we afgesproken aan het einde van Mountain Highway. De naam van de hike is Big Cedar and Kennedy Falls Trail. Heen en terug is de hike 10 kilometer. Wat interessant aan deze hike is, is dat het in de backcountry is. Dit betekent dat de trail iets meer rugged and bushy is. Het weer is our side en het is droog. De zon schijnt zelfs. Heerlijk! Na ongeveer een anderhalf uurtje hiken komen we aan bij de Big Cedar Tree. Ik voel me spontaan klein als langs de massive Cedar Tree sta. Natuurlijk maken we even een stop om foto’s te maken. Hahaha we worden tree huggers. Daarna vervolgen we onze hike naar the Kennedy Falls. Dit is ook weer een mooie waterval. Onderweg moet er ook nog even afgedaald worden met behulp van een touw. This makes the hike even more exciting. Bij de waterval genieten we van het uitzicht en eten we onze lunch. Helaas kunnen we niet uren chillen bij de waterval, omdat Sam en ik weer om kwart over twee moeten werken. De terugweg stappen we flink door. Binnen de kortste keren zijn we weer bij de auto. De rest van de dag verloopt prima.

-20 september-
Ai, volgens mij begin ik ziek te worden. Koud/warm, spierpijn en light headed. Paracetamol erin en werken maar. Donderdag is ook niet de dag om ziek te zijn met al het dansen om vier uur. Ik kom de dag door en na het werk meteen op bed.

-21 september-
Thank god it’s Friday. Ik hoef alleen maar in de ochtend te werken. Dat is ook meer dan genoeg, want ja Suzan is ziek. De griep. Paracetamol er in en uithouden tot 09:00 uur. Na het werk duik ik mijn bed weer in. De hele dag lig ik in bed.

-22 september-
Buhhh, ziek zijn is niet mijn ding. Ook vandaag lig ik weer de hele dag in bed. Eten gaat nog redelijk. Alleen kan ik helemaal niet lang op mijn benen staan. Vooral veel drinken, vitamines eten en goed rusten.

-23 september-
Ik voel me ietsy pietsy beter. Toch merk ik dat ik vandaag nog zal moeten uitzieken. Dit doe ik in mijn bed met behulp van een film op Netflix. Gelukkig kan ik nog steeds eten en drinken en blijft alles binnen. Aan de andere de andere kant word ik er niet vrolijk van om weer de hele dag op bed te liggen.

-24 september-
Ken je dat, dat je denkt dat je beter bent maar dat ben je eigenlijk niet. In de ochtend ging het redelijk met werken. Daarna ben ik weer naar bed gegaan. Tot half 3 heb ik geslapen. Daarna heb ik paracetamol genomen. Fingers crossed dat ik het uithoud tot 18:15. Gelukkig houd ik het vol tot die tijd. Ik ga op tijd slapen en hopelijk voel ik me morgen beter.

-25 september-
Het slapen heeft me erg goed gedaan. Voor de zekerheid neem ik nog een paracetamol om de dag door te komen. Ik ben nu wel helemaal klaar met het op bed te liggen en besluit om tussen de twee shifts door er op uit te gaan. De buitenlucht zal me goed doen denk ik zo. Er zijn stranden in Vancouver die ik nog niet gezien heb. Deze wil ik graag nog zien. Het zijn Spanish Banks en Jericho Beach. Ik parkeer de auto bij Spanish Banks. Het zonnetje schijnt. Heerlijk om van Spanish Banks naar Jericho Beach heen en terug te wandelen. Onderweg maak ik een stop bij een pier en raak aan de praat met een local. Hij vertelt mij dat hij al jaren komt bij deze stranden en dat ik geluk heb dat het vandaag zo rustig is. Aan het einde van ons gesprek spotten we nog een zeehond. Super schattig! De man moet gaan en ik probeer nog een foto van de zeehond te maken. Dit lukt jippie! Daarna wandel ik weer richting de auto. Wat een rust, heerlijk zonnetje en een lekker briesje. Mijn volgende stop is een schattige Cob Garden Shed at City Farmer. Dit is een klein schuurtje met een oven in de vorm van een knoflook. Dit schuurtje vindt zich in urban garden. Hier kunnen mensen leren hoe ze composteren werkt. Ook worden er andere workshops gegeven over tuinieren in the city. Een vrouw die er aan het werk was, heeft mij een rondleiding gegeven. Ook liet zij mij Silk worms en Silk moths zien. Ik wist niet dat zijde van motten afkwamen. Weer wat geleerd vandaag. Hierna heb ik nog wat foto’s gemaakt. Toen was het toch echt tijd om weer terug te gaan naar Pemberton Heights om te gaan werken. De werkdag verliep voorspoedig.
-26 september-
Met de dag gaat het beter. In de ochtend heb ik gewerkt. Lekker rustig lunches voor de kinderen gemaakt. Daarna heb ik de jongste naar school gebracht. Na het werk ben ik er weer heerlijk op uit gegaan. Dit keer ben ik naar de Raymur Pedestrian Bridge en the Wilder Snail café in Strathcona neighbourhood geweest. De naam Raymur Pedestrian Bridge zegt het al. Het is een loopbrug voor wandelaars. De brug ziet er futuristisch uit met al het turquoise hekwerk. Ook gaat het over een train tracks wat een interessante aanblik geeft. Mijn volgende stop was the Wilder Snail café. Het café is gebouwd in de stijl van Vanouver in de jaren ’50. Hier heb ik lekker geluncht met een turkey sandwich en kombucha tea. Daarna was het weer tijd om te gaan werken. ’s Avonds heb ik heerlijk gechillt met een filmpje op Netflix.

-27 september-
Omdat ik de afgelopen dagen niet echt de was heb kunnen bijgehouden is het nu dan echt tijd om alles te wassen, te vouwen en te strijken. Ik heb dus wat te doen tussen 09:00 uur en 15:00 uur. Om 15:00 uur is het tijd om de kinderen op te halen. Het is donderdag dus alle twee de meiden en de jongste moeten om 16:00 bij de dansstudio zijn. Ondanks dat er op de terugweg van Mulgrave een kleine file is, lukt het mij om iedereen op tijd bij de dansstudio te laten zijn. Wanneer ik weer thuis ben, strijk ik nog even en dan is het tijd om de broodjes hamburgers te maken. Nadat ik de jongste heb opgehaald, ga ik met hem eten. Hij is zo blij dat hij een broodje hamburger krijgt. Zijn favoriete maaltijd van de week. Nog even opruimen daarna en dan spelen we nog met lego voordat David en Julia er zijn. ’s Avonds app ik Bradley of hij zin heeft om morgen een drankje te doen. Lol daar zegt hij geen nee tegen. Waar we naar toe gaan zien we morgen wel weer.

-28 september-
It is Friday, jippie! Eerst even werken en daarna ben ik vrij. Vandaag ga ik nog een paar nieuwe murals bekijken in the Mount Pleasant neighbourhood. Op internet had ik al hele mooie gezien. Deze wilde ik ook wel in real life zien natuurlijk. Er waren muurschilderingen van wilde dieren, mensen en abstracte muurschilderingen. Zo mooi! Hopelijk doen de foto’s justice. Daarna ben ik doorgelopen naar Olympic Village. Dit is een buurt waar de Olympische sporters hebben gewoond tijdens de Winterspelen van 2010. In al die tijd dat ik Vancouver woon, ben ik hier nog nooit geweest hahaha. De zon scheen lekker op mijn bol en dus besloot ik om lekker langs het water te lopen richting metrostation Stadium Chinatown. Met de metro ga ik naar huis, omdat ik vanavond mee eet met Friday Family Dinner. Om 21:00 uur ga ik met Bradley drankjes doen bij Cambie Hostel. Hij vertelt mij dat hij een baan heeft gevonden in de sneeuw en dat hij het weekend van 13 oktober gaat verhuizen. Intussen blijven de drankjes komen. Ik vind het echt super gaaf voor hem dat hij iets heeft gevonden. Tegen enen breien we er een eind aan. We nemen afscheid, want dit is de laatste keer dat ik heb zien. Niet een good bye maar see you later.

-29 september-
Op het programma staan vandaag the Vancouver Biennale Artworks. Dit zijn verschillende soorten sculpturen van kunstenaars over de hele wereld. De bekendste zijn A-maze-ing Laughter (ook wel de lachende mannetjes genoemd) van de Chinese kunstenaar Yue Minjun bij English Bay en Giants (muurschilderingen op silo’s) van het Braziliaanse kunstenaarsduo OSFEMEOS op Granville Island. Deze twee had ik al eerder gezien en koos er nu voor om andere te zien.
De volgende sculpturen heb ik vandaag gezien:
- Gate to the Northwest Passage door Alan Chung Hung uit China.
- Paradise Has Many Gates door Ajlan Gharem uit Saudi Arabië.
- 217.5 Arc x 13 door Bernar Venet uit Frankrijk.
- Engagement door Dennis Oppenheim uit de Verenigende Staten.
Maar eerst heb ik nog een stop gemaakt bij the Museum of Vancouver. Echter was er geen exhibit die mij aan sprak. Dus ben ik doorgelopen naar Vanier Park en daar de eerste sculpturen bekeken. Foto’s konden natuurlijk niet ontbreken. Al was dat niet echt een gemakkelijke opgave, omdat er een fietswedstrijd bezig was. Toch is het mij gelukt om foto’s te maken waar geen fietsers op stonden. Vervolgens heb ik de bus gepakt naar Sunset Beach Park. Hier heb ik lekker gechillt bij de sculptuur van Arc. Even een stukje Nederlandse chocolade eten, yummy! Ook weer foto’s maken natuurlijk ;). Toen ben ik doorgelopen naar de Engagement sculptuur. En ja hoor ook foto’s gemaakt. Ik vond deze toch wel het gaafste. Ringen betekenen toch wel iets speciaals voor mij. Via Sunset Beach ben ik via English Bay naar Robson Street gelopen. Onderweg heb ik genoten van de prachtige herfstkleuren van de bomen. At Robson Street heb ik bij mijn favoriete tentje mijzelf getrakteerd op een bubble tea. Hierna ben ik terug gegaan naar huis. ’s Avonds had ik met Alexia afgesproken om drankjes te gaan doen bij the Sneeki Tiki. Alexia komt uit Brussel, België. Via Marine heb ik haar leren kennen, want Alexia is Marine’s opvolgster. Na een cocktail te hebben gehad, zijn we door gegaan naar Donnellan’s Irish Pub. Lol volgens mij begint dit een vaste prik te worden. Later joinde Shane ons. We hebben lekker drankjes gedronken en dansjes gedaan. Voordat ik het wist, was het alweer 03:00 uur. Tijd om maar eens richting huis te gaan.

-30 september-
Na heerlijk uitgeslapen te hebben, besloot ik om een dagje niks te doen. Lekker chillen met MTV. Wel moest ik nog even mijn eigen kleding wassen, vouwen en strijken. Niet mijn favoriete bezigheid. In de middag had ik opgezocht of de Richmond Nights Markets open waren. Ja, ze waren open. Ook zag ik dat dit weekend het ener laatste weekend was dat ze open waren. Nu kon ik er naar toen. Ik heb de Night Markets al lange tijd op mijn Canadian Bucklist staan en kon niet wachten om deze af te strepen. Ook niet geheel onbelangrijk dan kon ik ook lekker eten. Tegen half 7 zat ik in de auto naar Richmond. Een kleine veertig minuten later was ik bij de Night Markets. Inmiddels had de auto en liep ik richting de ingang. Ik vond het er al verdacht rustig en donker uitzien. Ooh nee het zou toch niet dicht zijn dacht ik nog. En ja hoor bij de ingang waren de hekken gesloten. Grrrr super irritant dit stond helemaal niet op internet en nu was ik voor niks helemaal naar Richmond gereden. Bovendien had ik erge trek gekregen. Oké, wat nu? Ik besloot om een restaurant te kiezen van mijn Canadian Restaurant List. Het werd Fable Diner. Bij dit restaurant gebruiken ze verse producten van lokale boeren. Ik was benieuwd wat er dan op de menukaart zou staan. Niet veel later heb ik een tafeltje en bestel ik Mac & Cheese met bacon. Als side dish bestel ik gewokte groente van broccolini, ui, knoflook en paprika. Even later is mijn maag weer gevuld. Lol ik ben niet meer hangry (chagrijnig zijn omdat je honger hebt). Het is balen van de Night Markets maar toch heb ik lekker gegeten. Tijd om de rekening te vragen, te betalen en naar huis te rijden.

Ondanks dat ik ziek ben geweest, heb ik genoeg leuke dingen gedaan. Het lunchen met Karen en het hiken met Sam en Laura blijven wekelijks. Dit vind ik echt super relax. Dan heb ik altijd iets om naar uit te kijken. Ook vind ik het leuk dat ik Alexia heb leren kennen. Ik hoop dat ik de laatste weken nog meer leuke dingen met haar kan ondernemen. Jammer vind ik het dat ik Bradley niet meer ga zien voordat Suus er is, want ik heb altijd veel lol en plezier met hem gehad. Hopelijk kan ik hem nog op zoeken in Nieuw Zeeland. Nu op naar de laatste maand. Oef wat vliegt de tijd!

Tot gauw!

Liefs,
Suzan