Lange reis, met mooie hotelkamers en turbulentie

Lieve allemaal!

Allereerst even sorry dat het zo lang heeft geduurd, dat jullie iets van mij hebben gehoord. Ik zit hier achter mijn I-pad om 2 uur 's nachts een verhaal te typen. Maar toch wil ik jullie laten weten hoe het is gegaan, de reis enzo.

Het begon allemaal zaterdag. Mijn collega's hadden een leuk avondje Brey voor mij geregeld om feestend uit Nederland weg te gaan. Dit is ze zeker gelukt. Bedankt lieve meiden. Zondag-overdag had ik echt afscheid genomen van oma en opa Sevenum. Ze vonden het niet echt makkelijk hun kleindochter op zo'n verre reis ging. Het was dan ook wel even slikken toen we echt naar huis moesten gaan. Eenmaal thuisgekomen, kwamen mijn Ottersumse vriendinnen ook afscheid nemen. Dit was ook niet echt gemakkelijk. Maar ik ben heel blij dat ze nog even langs kwamen. Lieve meiden bedankt voor het leuke cadeau.

Maandag begon ik toch wel te kriebelen. Ik dacht even echt bij mezelf waar begin ik aan. Gelukkig ben ik daar overheen gekomen.

Dinsdag was de dag. Ik was echt heel erg gespannen en volgens mij was dat ook heel erg goed aan me te merken. Overdag had ik mijn koffer in gepakt, maar als je mij een beetje kent, weet je dat ik ook nog altijd dingen op het laatste moment moest doen. Zo ook dit keer. Eenmaal ready to go was er geen weg meer terug. Na een rit van ongeveer 2 uur (waarvan ik dacht dat we bijna te laat kwamen voor het in-checken), kwamen we aan op Schiphol. Papa hielp mij met in-checken, echt heel handig en lief, want alleen zou ik het niet gedurfd hebben. Vijf really big hugs en enkele traantjes later, ooh ja en ook nog een lekker broodje, was het ze ver om naar de gate te gaan. Dit verliep gelukkig allemaal prima en het was een vlucht met heel weinig turbulentie. Na 12 uur vliegen kwam ik dan eindelijk aan in Maleisië. Daar was ik blij om, geen niet zo'n lekker vluchttijdmaaltijden meer. Hier moest ik over het super nette Malisia Airport lopen om mijn shuttle te vinden. Uiteindelijk kwam die en kon ik lekker naar mij hotelletje. Dit was een hele mooie kamer. Het was nu inmiddels al woensdag

De volgende ochtend was ik al vroeg uit de veren, want ik wilde de vlucht echt niet missen. Ik begon hem best we te stressen, omdat ik niet zeker wist of mijn koffer wel was doorgegeven. Later zou ik er achterkomen dat het wel gelukt is. Ik vloog met Malisia Airlines. Het vliegtuig was heel groot, maar ik voelde me net een sardientje. Na 11 uur vliegen en niet lekkere vluchtmaaltijden en nog een heel klein beetje turbulentie, was ik eindelijk in Auckland. That was really nice mates!

Als een echte backpacker belde ik naar de shuttle-centrale. Ik had om half 12 gebeld en de shuttle kwam drie kwartier later. Dus dat was balen. Inmiddels was het alweer donderdagnacht. Drie kwartier later en wat afvragingen verder, kon ik ik dan eindelijk naar het hotel gaan. In het hotel ben ik vrij snel gaan slapen.

De volgende ochtend was ik weer op tijd op. Ik was veels te vroeg op het vliegveld. Mijn tijd heb ik toen volgemaakt met spelen op mijn I-pad en mensen kijken. Op een gegeven moment kwamen er allemaal jongeren van mijn leeftijd in de buurt zitten en ze zagen er vet gespierd uit. Ik dacht nog bij mezelf, wow hoe kun je op deze leeftijd al zo breed zijn. Ik denk dat het rugbyspelers in spe waren. Na de uitgebreide observatie en wat hersenkraking ging ik in-checken voor mijn laatste vlucht. Van Auckland naar Hamilton. Het in-checken en boarden verliep prima. Bij de gate aangekomen, ondekte ik dat ik in een heel klein vliegtuigje kwam te zitten. Het had maar twintig stoelen! Ik zat bijna op schoot bij mijn buurman. Mijn plek was bij de emercy exit, wat ik toch wel eng vond. Gelukkig mocht ik ruilen met iemand. Haha ik zat bij een of andere hoge pief in het vliegtuigje. Het was iemand van de Japanse Rugby Union. Deze vlucht vond ik heel eng, want er was super veel turbulentie. Ik dacht nooit dat ik Hamilton zou halen. In Hamilton stond een heel ontvangstcomité, ik dacht voor mij, maar helaas, het was voor de Japanner. In Hamilton was het druk, want 's avonds zou Nieuw-Zeeland tegen Japan rugbyen.

Hilda en Frans kwamen mij ophalen. Het was heel leuk om hun te zien. Na een ritje van een klein kwartier kwam ik aan op mijn verblijfplaats. Het is echt super mooi en alles was precies zoals ik op Skype had gezien. Na geïnstalleerd te zijn heb ik kennis gemaakt met Daniël, de jongste van de Van Schietjes en tevens mijn baas. Hij liet mij de Farm zien, waar ik kom te werken. Ook leerde ik Maarten kennen, de middelste en hij is ook mijn baas. Met Hilda ben ik naar haar schoonzus geweest en ook naar de winkel. Zo heb ik de omgeving een beetje verkend.

's Avonds heb ik met de jongens de rugbymatch gekeken en dat was erg lachen. Zij wonen in het oudelijk van Hilda en Frans. We hadden lekker gechillt. Nu ben ik net terug hiervan. Het reizen en al deze dagen waren heftig, maar super. Ik ben blij dat ik er ben. Maar nu ga ik toch maar slapen. Jullie horen nog van me.

Dikke kus Suzan!