Aaaah een zwarte beer gezien!

Lieve allemaal, Wow, nog maar twee maanden en dan zit mijn avontuur in Vancouver er op. De tijd vliegt voorbij en er zijn nog zo veel dingen die ik wil doen. Aan de ene kant wordt mijn lijstje korter maar ook komen er weer nieuwe dingen bij. Canada heeft erg veel mooie dingen te bieden. Ik zal jullie vertellen welke mooie dingen Canada mij de afgelopen twee weken heeft geboden. -1 september- Vandaag kwam een vriendin van de familie Crerar op bezoek. Haar naam was Emma en kwam uit Ontario. Voor haar werk had ze een congres in Vancouver en combineerde dit met een bezoek aan de familie. Julia had een leuke dag voor haar gepland en vroeg of ik ook wilde joinen. Daar zei ik geen nee tegen. Samen met de drie jongste kinderen gingen we op pad. Eerst stond op het programma een hike at Cypress Provincial Park. De hike ging naar Black Mountain en Cabin Lake. Dit was een niet al te steile hike. Op de top sloegen we eerst rechtsaf. Hier kwamen we uit bij Cabin Lake. Weer een prachtige lake. Julia durfde het aan om een duik te nemen. Brrrr dat was mij toch iets te koud. Nadat Julia was afgedroogd, hebben we lekker geluncht. Toen zijn we naar de top van Black Mountain gehiked. Er waren wel een beetje wolkjes maar gelukkig overheerste het zonnetje. Al met al heb ik van het uitzicht genoten. Op de terugweg hebben we erg gelachen. De jongste haalde grapjes uit met Emma en mij. Op een gegeven kwam hij met een ‘wond’ naar ons toe. Wij speelden mee dat wij erg schrokken van de wond. De jongste ging helemaal stuk. Even later vertelde hij dat het kapot geknepen besjes waren. Wij natuurlijk heel hard lachen. Niet veel later zaten we in de auto terug naar Pemberton Heights. Eenmaal thuis gingen we allerlei bordspelletjes doen zoals You’ve Got Crabs en DiXit. Onder het genot van lekkere taartjes van Björn Bar, kopjes thee en glazen limonade speelden we verschillende rondes. ’s Avonds hebben we heerlijk sushi met zijn alle gegeten. Zo was mijn zaterdag omgevlogen. -2 september- Ik was lekker in een hike mood dit weekend en besloot vandaag ook een hike te gaan doen. Omdat ik alleen ging, koos ik voor een niet zo lange hike. Het werd Mystery Lake in Mount Seymour Provincial Park. Deze hike duurde anderhalf uur en was drie kilometer. Toen ik aankwam bij de start van de trail hoorde ik mensen zeggen dat er een beer was gespot. Wow een beer! Lol heb ik weer, besluit ik om alleen te gaan hiken en dan wordt er een beer gespot. Ik vond het niet heel verantwoord om alleen naar Mystery Lake te hiken. Er stond een familie te wachten aan het begin van de trail en dus vroeg ik aan hen of ik met ze mee mocht hiken. Dit mocht en samen gingen we op pad. Onderweg hebben we de zwarte beer gezien. Super gaaf! Op een veilige afstand kon ik foto’s maken. Een aangekomen bij Mystery Lake scheidden onze wegen. Ik vond een rustig plekje om te chillen, lunchen en foto’s te maken. Na twee uurtjes bij het meer te zijn geweest, besloot ik om terug te hiken naar de auto. Ik dacht dat de beer nu wel weg zou zijn en dat ik alleen naar de auto kon terug hiken. Nog geen kleine tien minuten was ik onderweg toen mensen omhoog kwamen en vertelden dat de beer er nog was. Oeps, wat ga ik nu doen? Voor mij liep een Chinees stel. Ai, daar heb ik niet veel aan dacht ik. Niet veel later kwam ik een Canadees stel tegen met twee hondjes. Hierbij schatte ik mijn kansen iets groter om een bear attack te overleven. Dus vroeg ik of ik met hen mee kon hiken. Dit mocht. Met zijn drieën hiketen we terug naar de parkeerplaats. Toen we erbij waren, kwamen twee mannen ons tegemoet en zeiden dat de beer dichtbij de trail zat. Wij draaiden ons om en toen zagen we de beer. Net toen ik een foto wilde gaan begon de beer onze richting op te lopen. De foto heb ik achterwege gelaten en we liepen snel door naar de parkeerplaats. Ik denk dat we de beer van heel dichtbij gepasseerd hebben zonder het te weten. Maar goed dat we het niet wisten, denk ik achteraf. Anders had ik alle kleuren van de regenboog gescheten. Aan de andere kant vond ik het ook wel weer een hele gave ervaring. Nu heb ik mijn derde beer gezien. ’s Avonds heb ik leftover sushi gegeten en lekker gechillt met een serie op MTV. -3 september- Vandaag had ik een extra dag vrij. Het was Labour Day in heel Canada. Met Karen, Emma, Laura en Georgia hadden we afgesproken om naar het Sunflower Festival in Chilliwack te gaan. Ik was de chauffeur en haalde eerst Georgia en Laura op in Lynn Valley. Daarna Karen in Coquitlam en Emma als laatste in Maple Ridge. Toen begon onze ‘road trip’ naar Chilliwack. Rond elven kwamen aan. In het zonnetje hebben we heerlijk rondgeslenterd. Ook hebben we een hele foto-shoot gehouden hahaha. Wow sommige zonnebloemen waren huge! Zelfs nog groter dan mijn hoofd lol. Ik heb niet alleen de standaard gele zonnebloem gezien maar ook in andere kleuren zoals wijnrood en oranjerood. Tegen enen kregen we toch wel trek. Even Google inschakelen voor het vinden van de dichtstbijzijnde pub. Ja hoor binnen no time vonden we Duke’s Country Pub. Allemaal bestelden we een burger met frietjes en daarnaast deelde ik nachos met Emma en Karen. Oef, daarna zat ik toch wel super vol en dacht ik: vanavond hoef ik niet meer avond te eten. Na de lunch zijn we teruggereden en heb ik iedereen weer afgezet. -4 september- Voor de jongste zoon en de oudste dochter was het vandaag hun eerste schooldag na de zomervakantie. De jongste moest weer wennen aan het ritme van naar school gaan. Zelf moest ik ook weer wennen, want ik ging weer terug naar mijn regular work schedule. Dit hield voor mij in dat ik weer werkte van 07:45 tot 09:00 uur en van 15:00 tot 18:15 uur. In mijn schedule hebben er verschillende veranderingen plaatsgevonden. In de ochtend hoef ik alleen de jongste naar Capilano Elementary School te brengen. Het jongste meisje gaat met haar oudste broer met de bus naar Mulgrave. De oudste dochter gaat met de bus naar Carson Graham Secondary. Drie keer in de week moet ik de jongste twee op school ophalen met de auto zodat zij om vier uur bij de dansstudio kunnen zijn. Vanaf dit jaar hebben de meiden en de jongste meer danslessen. Dit betekent voor mij dat ik meer tripjes zal gaan maken naar de dansstudio. Gelukkig vind ik het rijden niet erg. Tussendoor heb ik de was gedaan. Het was stiekem toch nog best veel na zo’n lang weekend. Na het werk heb ik niet heel veel interessants meer gedaan. -5 september- Vandaag was het een gewone werkdag. Na het werk heb ik heerlijk gechillt met een filmpje. -6 september- Het wordt vandaag een interessante dag. De jongste en de twee meiden moeten allemaal om vier uur bij de dansstudio zijn. De oudste dochter is thuis rond 15:40. De jongste zal ik om 15:00 uur ophalen en de jongste dochter zal ik om 15:15 ophalen met de jongste in de auto. Hopelijk zit het verkeer op de terugweg mee en heb ik genoeg tijd om naar huis te rijden zodat de kinderen zich thuis kunnen omkleden en dat ik ze alle drie tegelijk kan wegbrengen. Ik ben benieuwd hoe het zal gaan. Maar eerst heb ik nog vrij van 09:00 uur tot 15:00 uur. Met de Australische Sam en Engelse Laura heb ik afgesproken om Norvan Falls Hike te gaan doen. Deze hike bevindt zich Lynn Headwaters Regional Park in North Vancouver. Lekker dichtbij huis. Het zonnetje schijnt volop. Perfecte omstandigheden voor deze vijf uur durende en 14km lange hike. Het is de eerste keer dat ik Sam ontmoet. Laura kende haar al eerder. Tijdens onze hike hebben we veel te kletsen. Ik leer bijvoorbeeld dat Sam de vervanger is van Kate. Na zeven kilometer komen we bij de Norvan Falls aan. Wow wat een prachtige plek! Sam en Laura zijn echt die hards en nemen een duik in het water. Ik sla deze keer over. Obviously mag een hele fotoshoot bij de waterval niet ontbreken hahaha. Onder het genot van onze lunch drogen Laura en Sam op. Tegelijkertijd relax ik in het zonnetje. Hierna is het tijd om weer terug te hiken, want Sam en ik moeten nog werken. In een recordtempo zijn we weer terug bij de auto. We hebben er vier uur over gedaan. Ik ben super trots op ons! Bij de auto spreken we af om vaker te gaan hiken met zijn drieën en zo wordt ons hike-clubje geboren. Eenmaal thuis snel onder de douche en om 14:50 rijd ik richting school om te jongste op te halen. Om 15:00 uur begint de ‘hectiek’. Op het menu staan vandaag hamburgers zodat de meiden deze kunnen eten bij de dansstudio. Zij hebben vandaag danslessen van vier tot zeven/acht. De burgers kook wanneer ik ze allemaal weg heb gebracht. Om 18:30 ben ik klaar en kijk ik terug op de dag. Everything went smoothly. Happy me :D. ’s Avonds app ik met Bradley om zaterdag te gaan hiken. Van mijn hike-lijstje kies ik drie hikes en laat Bradley de final decision maken. Het wordt Widgeon Falls in Ridge Meadows. -7 september- Wat nog wel hetzelfde blijft in mijn nieuwe work schedule is dat ik op vrijdag alleen maar in de ochtend hoef te werken. Yay dat is relax! Na het ontbijt besluit ik om naar de bieb te gaan om aan mijn reisverslagen te werken. Hahaha ik loop een beetje achter en in de bieb kan ik me toch nog wat beter concentreren. Mijn lunch wordt een lekker broodje van de Subway en daarna ga ik weer lekker typen. ’s Avonds wordt het een rustige avond, want Bradley en ik gaan morgen al vroeg op pad. -8 september- Om 08:30 komt Bradley komt mij ophalen om naar Widgeon Falls te gaan. Hij heeft zo’n wit bestelbusje dat lijkt op een kidnapbusje. Als directe Nederlander zeg ik dit meteen als ik hem zie hahaha. Daarna rijden we door naar Ridge Meadows. Onderweg hebben we veel te kletsen over Nieuw Zeeland. Bradley komt namelijk daar uit, super leuk! Onderweg kom ik er achter dat we eerst moeten kayakken om bij het begin van de trail te komen. Lol ik heb me niet zo goed ingelezen. Toch lijkt het me erg lachen om te gaan kayakken. Na een uurtje rijden, komen we aan bij het kayak-verhuurbedrijf. Wat blijkt we kunnen er helaas niet pinnen. De verhuurder raadt ons aan om terug te rijden naar de golf club (die we eerder gepasseerd waren). Niet veel later komen Bradley en ik bij die golf club. Al snel genoeg merken we dat we under dressed zijn. We kunnen er om lachen. Twee jonge mensen in hike-kleren naar een fancy golf club lol. Toen we onze money hadden, reden we weer terug naar het verhuurbedrijf. Eerst de kayak in het water tillen en daarna er in stappen. Even later pendelden we weg. Onderweg hebben we weer de grootste lol. Ik kom erachter dat mijn armen nog niet helemaal in shape zijn om 45 minuten te kayakken. Nadat we Pitt Lake hebben overgestoken, kayakken we Widgeon Slough op. We zien eenden en herten langs de oever. Helaas geen beer. Uiteindelijk arriveren we bij de campsite en dus ook het begin van de trail. We gaan lekker op weg en ongeveer na een uur komen we aan bij de watervallen. Hier eten we onze lunch en genieten we van de natuur. We hebben weer genoeg energie om verder op avontuur te gaan. ‘Laten op die daar rots proberen te klimmen’, stelt Bradley voor. Als ik naar de rots loop, zie ik al dat het geen gemakkelijke opgave wordt. Maar ik wil me niet laten kennen. Bradley klimt er zo op. Ik doe er iets langer over. Boven op de rost genieten we van de watervallen en de natuur. Gelukkig is naar beneden klimmen makkelijker. Daarna hiken we terug naar de kayak. Hihi, we hebben een kleine omweg gemaakt omdat we via de oude trail zijn gelopen. Wanneer we terug kayakken blijkt het water een stuk lager te staan dan toen we gingen. Hahaha door de low tide komen we een paar keer vast te zitten. De meeste keren lukt het ons om los te komen met behulp van de peddels. Maar een keer moet Bradley er toch echt aan geloven. Hij moet het water in om de kayak aan te duwen. Ik ging helemaal stuk van het lachen. Als we al een tijdje onderweg zijn, krijgen we het over de plannen van vanavond. Bradley vertelt hij naar een optreden van een Australische DJ gaat en dat hij nog een kaartje over heeft. Ik vertel dat ik geen idee heb wat ik ga doen. Straight away vraagt hij of ik mee wil. Daar zeg ik geen nee tegen. Na een tijdje komen we weer aan bij het startpunt. We halen de kayak uit het water en brengen hem terug. Daarna rijden we weer terug naar Vancouver. Onderweg stoppen we nog om wat te gaan eten. Want ja na zo’n intensieve work out krijg je toch wel trek. Het wordt een burger met natuurlijk sweet potato fries. Na het dinner word ik thuis afgezet. Even relaxen en dan is het tijd om mijzelf klaar te maken. Rond achten meet ik Bradley weer bij Donnellan’s Irish Pub op Granville. Een paar drankjes en dan komen zijn vrienden ons joinen. Om half tien is het tijd om naar the Commodore Ballroom te gaan. Eenmaal binnen staan we binnen de kortste keren met een drankje in onze handen volop te dansen. In de vroege uurtjes ga ik weer naar huis. -9 september- Heerlijk uitgeslapen na een leuke en gezellige dag. Met Alice ga ik vandaag lunchen. Ze is weer terug uit Squamish en ik heb haar al heel lang niet meer gezien. Om een uur hebben we afgesproken om bij Forage op Robson te gaan eten. We hebben veel bij te kletsen. Als Alice er is, duurt het gelukkig niet meer lang voordat we een tafel hebben. Eerst bestellen we een cocktail en ons eten. Daarna vertelt ze uitgebreid over Squamish. Ze heeft het naar haar zin gehad en het was beter geregeld dan bij haar vorige host family. Ook vertelt Alice wat haar volgende stap is. Ze woont samen met haar Canadese vriend en vandaag moeten ze verhuizen naar een nieuw huis. Gelukkig is het huis maar een block verder op. Dus ze hoeft geen verhuisbusje te regelen enzo. Na de lunch meeten we met Elin. Zij is Alice’s vervanger bij de host family in North Vancouver. Net als Alice komt Elin uit Zweden. Met zijn drieën gaan winkelen bij Pacific Centre. Eigenlijk heb ik helemaal niets nodig maar het is altijd leuk om rond te neuzen. Rond vijven ben ik wel klaar met winkelen. Ik neem afscheid van de meiden en pak de bus richting North Van. -10 september- Het is weer maandag. De week begint weer. Het zonnetje schijnt en ik wil niet binnen zitten. Vandaar dat ik tussendoor een lekker wandelingetje door de buurt heb gemaakt. De middag verloopt voorspoedig en snel. Voordat ik het weet, zit mijn werkdag er weer op. ’s Avonds kijk ik weer mijn favoriete serie op MTV. -11 september- Het jongste meisje heeft vandaag haar eerste choir practice. Dit betekent dat ik haar vanaf nu elke dinsdag haar om 16:20 moet ophalen bij Mulgrave. Gelukkig past het in het schema van iedereen. Aan het einde van de middag ga ik met de jongste naar pianoles en wacht daar op hem. Het duurt namelijk maar een half uurtje. Rond 18:30 ben ik klaar en kan ik lekker gaan chillen in mijn kamertje. -12 september- De week is weer doormidden. Het is voor mij een gewone werkdag. Tussendoor heb ik niet veel interessants gedaan. -13 september- Yay! Het weekend kom dichterbij. In de ochtend en de middag heb ik prima gewerkt. Ik krijg meer handigheid in het managen van het wegbrengen van de drie jongsten. In de middag heb ik maar weer eens een yoga lesje gedaan. Oef, dat was hard nodig. Ik was toch wel stijf. Niet alle bewegingen gingen even soepel. -14 september- Happy birthday grote broer! Nadat ik klaar was met werken, heb ik met Sjuul gefacetimed voor zijn verjaardag. Ook heb ik nog even met Ans en Joop gepraat, want zij waren al op Sjuuls verjaardag. Super leuk om hen alle gesproken te hebben. Rond het middaguur werk nog een extra uurtje. De familie heeft me gevraagd om de boodschappen op te halen bij de supermarkt. Extra moneys zullen we maar denken lol. Ook heb ik weer heerlijk genoten van Friday Family Dinner. Dit keer stond er steak op het menu. ’s Avonds heb ik heerlijk gechillt met een bakje chips, een wijntje en een filmpje. -15 september- Wat is uitslapen toch een beloning zeg. Hahaha het voelt als eeuwen geleden dat ik heb uitgeslapen. ’s Middags spreek ik met Georgia af om haar te meeten in de avond. Ook spreek ik met de Australische Sam af om morgen naar Wedgemount Lake. Laura kan helaas niet. Maar eerst ga ik er lekker even op uit. Even een frisse neus halen. Tegen zessen ben ik klaar om Georgia te meeten bij de Tiki Bar. Wanneer ik aan kom bij the Shameful Tiki Room on Main Street blijken Georgia en haar vrienden bij een andere Tiki Bar te zijn. Er blijkt er ook nog eentje op Granville Street te zitten genaamd the Sneeki Tiki Bar. Iets later dan gepland en met een omweg kom ik bij de Tiki Bar aan. Hier ontmoet ik Georgia’s Britse vrienden Sam en Kevin. Ik bestel meteen een cocktail en ook iets te eten. Het worden twee corndogs en een cocktail met ananassap, yummy! Kevin verlaat ons naar een uurtje. Nu zijn alleen Sam, Georgia en ik nog over. We besluiten om een bowl te bestellen. Je kent het wel zo’n kom waar je met meerdere mensen uit kan drinken. Na afgerekend te hebben, besluiten we om naar Donnellan’s Irish Pub te gaan. Hier zal Katie, een vriendin van Sam, ons later joinen. Met zijn alle hebben we de grootste lol. Ik app Bradley of hij ook zin heeft om langs te komen en dat heeft hij. Even later joinen hij en zijn vrienden ons. Ook Bradley en zijn vrienden hebben een omweg genomen. Zij waren ook bij de verkeerde Irish Pub naar binnen gegaan. Toen ik dat hoorde, ging ik helemaal stuk. Met zijn alle hebben we lekker gedronken, gedanst en gekletst. Rond enen was het voor mij tijd om te gaan, want morgen ging ik met Australische Sam hiken. -16 september- Mweh, een lichtelijke kater. ‘Suck it up Suus’, spreek ik mijzelf toe. Rond half 9 zit ik in de auto om Australische Sam op te halen in Lynn Valley. Kakkie, het weer ziet er niet veel belovend uit. Waarom is het niet zo mooi weer als de afgelopen dagen vraag ik me af. Wedgemount Lake Trail is nog zo’n twee uur rijden. Fingers crossed dat het weer veranderd. In de auto zien Sam en ik het weer er niet beter op worden. Maar we zijn determined om de hike te doen. Rond elf uur komen we aan bij de start van de trail. De hike is 12km heen en terug met een elevation gain van 1100 meter in ongeveer 7 kilometer. Per kilometer gaan we ongeveer 160 meter omhoog. Incredibly steep! Het schijnt ook een van de zwaarste hikes te zijn in British Columbia. Met lichte miezerregen starten we de hike. Ja hoor, meteen zien en voelen we de elevation gain. Na flink wat gebikkeld te hebben, begint het harder te regenen. Maar we gaan door. Het begint steeds harder te regenen. Ik zie al dat de trail erg slippery wordt. Wat als we straks naar beneden moeten weer? Onderweg komen we andere hikers tegen en we vragen hoe lang het nog duurt voordat we bij het meer zijn. De meeste geven aan nog zo’n drie/vier uur. Ai, we zijn er dus nog lang niet en het is al twee uur geweest. Sam en ik besluiten om toch nog door te gaan. Op een gegeven moment komen we aan bij de hoogtegrens van het bos en geen bos. We moeten nu rotsen op gaan klimmen. Weer zien we andere hikers. We vragen aan hen hoe lang het nog duurt voordat we bij het meer zijn. Zij geven aan nog zeker twee uur. Inmiddels regent het super hard. De stenen zijn glad en de trail zal ook al erg slippery zijn denk ik zo. Daarbij ben ik drenched van de regen en heb het koud. Ook denk ik dat we het niet gaan halen om voor het donker weer terug te zijn bij de auto. Aan Sam leg ik mijn zorgen uit. We besluiten voor onze veiligheid te kiezen en keren om. Tegen half vijf zijn we weer terug bij de auto. Doorweekt en koud. Hup, snel de auto in en verwarming op volle pully. In Squamish maken we een stop bij mijn favoriete brewery: Blackcountry Brewery. We hebben wel een pizza, een salade en een drankje verdiend. Ik bestel een cola en een pizza met perzik en geitenkaas. Ik had deze combi nog nooit gehad maar het smaakt echt super lekker. Samen delen we ook nog een salade Caprese. Na het eten rijden we terug naar North Van. Onderweg kletsen Sam en ik nog na over de hike. We zijn stiekem toch wel trots op onszelf dat we nog zo’n drie kwart van de zwaarste hike van British Coumbia hebben gedaan. Als ik Sam heb afgezet in Lynn Valley rijd ik naar huis. Niet veel later sta ik onder een heerlijke warme douche. Pyjama en lekker onder de dekens kruipen. Tijd voor mijn guilty pleasure serie op MTV. Vanavond weet ik dat ik heerlijk kan slapen. Samenvattend heb ik twee hele leuke weken achter de rug. Zoals jullie hebben kunnen lezen, heb ik veel gehiked. Hopelijk ga ik nog meer hikes doen met Australische Sam en Engelse Laura. Ook heb ik weer lekker uit geweest. Vooral met Georgia. Zij is er altijd voor in. Mijn hoogtepunt van deze twee weken was het zien van de zwarte beer. Super tof. Wie weet ga ik er nog meer zien. Tot snel! Liefs, Suzan